Bommetje

Afgelopen donderdag heb ik samen met mijn twee oud-collega's van bioMérieux Annemarie en Robby een autotocht langs de Costa Brava gemaakt. Via het Spaanse reisbureau van de ANWB had ik voor een prikkie een auto gehuurd, die vanaf 09.00 uur 's ochtends klaarstond bij Europcar op treinstation Barcelona Sants. Annemarie en Robby zijn hier nu een weekje op vakantie en logeren in een hotelletje direct aan de Ramblas. Het was leuk elkaar na bijna vijf maanden weer te zien en gezamenlijk zoiets te ondernemen. Gelukkig konden we het stuur overgeven aan Robby, die perfect reed. Notabene de eerste keer voor hem in Spanje en dan zo goed kunnen meekomen met die roekeloze Spanjaarden, knap hoor! Ik heb op mijn beurt mijn best gedaan om te navigeren. Nadat we de stad met tien banen voor rechtdoor(!) eindelijk achter ons hadden gelaten, zijn we via de nationale weg (de E-32) en de snelweg richting Girona (de AP-7) gereden en hebben we op een gegeven moment de afslag naar de kust genomen. We zijn begonnen in Blanes en Lloret de Mar; de eerste echte stop was in Tossa de Mar. Afgelopen Kerst was ik daar ook geweest met mijn ouders en deze keer – bij 30 graden en een stralendblauwe hemel – was het helemaal smullen. We hebben geluncht bij een tentje aan de boulevard, maar daar werden we helaas opgelicht... Ik heb de stempel "domme toerist die geen Spaans spreekt" meteen de kop in gedrukt en heb daar lekker stennis zitten schoppen over de rekening! Als ik boos ben, komt mijn beste Spaans altijd naar boven! :) Uiteindelijk heb ik een derde minder dan de prijs op de bar neergelegd en zijn we er als een haas vandoor gegaan (hihi...). We hebben onze tocht vervolgd via een uiterst spectaculaire bergweg naar Sant Feliu de Guíxols. Het ene uitzicht was nóg mooier dan het andere, waardoor het een hele opgave was om een selectie te maken uit de foto's voor op de website. Via het levendige Platja d'Aro kwamen we langs Palamós en Palafrugell en daar in de buurt hebben we vervolgens drie strandjes aangedaan: Calella de Palafrugell, Llafranc en Tamariu. Bij het laatste strand, rustig gelegen en door dicht bos ingesloten, hebben we even heerlijk gezwommen in het kristalheldere water, gezond en geslapen. Het was inmiddels al avond geworden en toen zijn we verder gereden naar Begur, Pals en Torroella de Montgrí. In die laatste plaats zijn we nog even langs de beste vertrouwengarage van de ANWB gereden en heb ik geposeerd onder het uithangbordje van mijn werkgever. L'Estartit met de Illes Medes (een bekend duikoord) was de eindbestemming van deze dag. Uiteindelijk hebben we zo'n 300 km gereden. De Fiat Punto beviel uitstekend; alleen bergopwaarts was ie niet vooruit te branden en bij snelheden boven de 145 km per uur begon ie te piepen! Verder mocht je er voor 32 euro niets van zeggen. De kosten voor de benzine en tol waren notabene nog hoger. Het inleveren van de huurauto was een ware hel. In de late avondspits had het heel wat voeten in de aarde om de auto weer op tijd op het parkeerdek van het treinstation af te leveren, dus we waren blij dat we 'm eindelijk kwijt waren. Pas om 22.30 uur zaten we met een voldaan gevoel op het terras van de Libanees Fenicia op Plaça de Sants, waar we een shoarmaschotel en een ijskoud biertje naar binnen hebben gewerkt. Ruim na twaalven lag ik in mijn bedje, de teringherrie van het buurtfeest kon me gestolen worden en om 06.45 uur de volgende dag moest ik alweer opstaan...
Vrijdag was het niet al te druk op het werk, maar we zijn wel constant bezig geweest. Om 17.30 uur werd ik met de auto opgehaald door Frank, Annemarie en Robby, die de dag hadden doorgebracht in Sitges. Eerst heb ik hen mijn appartementje geshowd en daarna zijn we naar de Boqueria geweest voor een verfrissend fruitsapje. 's Avonds hebben we op uitnodiging van Frank heerlijk gedineerd bij Restaurant Attic op de Ramblas. Het leek wel een bioMérieux reünie! Vervolgens hadden we een zelf-georganiseerde afscheidsborrel van de ANWB bij de Ámbar in El Raval. Frank en Annemarie zijn op een gegeven moment afgehaakt; Robby en ik zijn nog tot een uurtje of drie in de bar geweest. Alle seizoensmedewerkers van de ANWB waren aanwezig en dus was het reuzegezellig. Het is een geinig idee, dat je met een hele Nederlandse groep in een Spaanse bar staat. Na iedereen te hebben dag gezegd, hebben we met de laatst overgeblevenen een taxi naar huis gepakt en om 03.30 uur kroop ik volledig uitgeput onder de wol (ideaal om zo laat thuis te komen, want van de feestmuziek heb ik niets meer gemerkt).
Zaterdag heb ik tot 11.15 uur geslapen, het huis gepoetst en boodschapjes gedaan. Het was wederom prachtig weer. 's Middags ben ik in mijn eentje naar het strand van Badalona geweest. Dat bleek echter veel minder mooi dan Montgat (Nord) en Ocata, maar ligt wel dichterbij de stad. Ik heb 2,5 uur gezond en even gezwommen; daarna trok de lucht een beetje dicht. Ook heb ik heerlijk gedoezeld, op een gegeven moment werd ik wakker en lag het hele strand om me heen vol (iedereen kwam terug na de siësta); ik had er niets van gemerkt! :P Daarna ben ik de stad in geweest (El Born en El Gótico). Zonder kaart verdwaal je hier nóg, zelfs na al die maanden! Het was benauwend druk en overal waren straatacts te vinden. Om 20.30 uur kwam ik weer thuis en heb ik gecomputerd, televisie gekeken en gebeld met pa en ma. Ik heb later lekker gedroomd van het feit, dat de feesten van Sants na zaterdagavond eindelijk afgelopen zouden zijn.
Zondag heb ik 9,5 uren geslapen en daarna getennist op Montjuïc met Marit en Dineke, twee ANWB'ers. Na afloop zijn we naar het Piscina Municipal de Montjuïc geweest. Ondanks de bewolking hebben we lekker gezwommen. Helaas sloot de allerhoogste duikplank op een gegeven moment, dus die sprong hebben we niet kunnen wagen, maar we hebben wel bommetje gedaan van de lage springplanken. Deze dag heb ik superveel gelopen, meer dan 2,5 uur. 's Avonds ben ik naar Font Màgica geweest met Annemarie en Robby, die me verrasten met een zak Hollandse M&M's en sultana's! Het was vervolgens zomaar weer laat, maar wat een opluchting dat de stilte op straat weer teruggekeerd was.
Maandag was het uiterst rustig op het werk, om 08.30 uur zat ik al fanatiek achter het scherm. Om 17.00 uur was ik alweer afgewerkt en heb ik mijn nicht Brigitta getroffen op het treinstation van El Prat de Llobegrat, die keurig op schema eerder was geland op het vliegveld. Qua familie heeft zij de primeur om me hier in Barcelona op te zoeken, dus we gaan er zeker een paar gezellige daagjes van maken! Tijdens ons etentje in het Mediterraanse restaurant Safrà 18 in een zijstraat aan het einde van de Ramblas heb ik al zitten smullen van de eerste familieverhalen, dus... tot gauw!