De laatste loodjes

Waar ik het vandaan haal weet ik niet, maar ik heb toch weer voldoende stof om ruim een pagina mee te vullen! Vorige week zondag was het wederom dikke pret wat het weer betreft: 28 graden en geen wolkje aan de lucht. Na lekker uitgeslapen te hebben ben ik in mijn eentje regelrecht naar het strand van Montgat Nord gegaan. Alsof de duvel ermee speelde, was uitgerekend daar een enorm wolkendek aanwezig en was het zonnetje in geen velden of wegen te bekennen... Ik lag gewoon kou te lijden op mijn badlaken en stond een kwartiertje later alweer op het station om met de trein terug te gaan naar Barcelona. Maar... om mij nog maar weer even flink te jennen trok op datzelfde moment de lucht hélemaal open en heb ik de rest van de dag geen wolkje meer gezien! Ik ben dus als een dolle teruggegaan naar het strand en heb daar vijf uren lang gezond, gezwommen in de kolkende golven, gelezen, muziek geluisterd, chocolade en chips geknauwd, gekoest en vooral mensen bespied. Voor mij de ultieme middag. 's Avonds hebben Mabel en ik een nieuw bed van Ikea in elkaar gezet voor op mijn kamer. Een man hoefde hierbij niet aan te pas te komen! Binnen no-time was de klus geklaard en heb ik weer wat geleerd voor als ik in de toekomst mijn eigen optrekje heb. De eerste en de beste nacht heb ik op het hoge bed geslapen als de Prinses op de Erwt.
Maandag ging mijn vijfdaagse werkweek van start, telkens had ik dienst van 13.00 uur tot 22.00 uur. Het is inmiddels qua volk overdag iets drukker op kantoor: de eerste vaste krachten keren weer terug van vakantie en bovendien was/is er een aantal mensen ziek (griepvirusje). De hoeveelheid werk, zeker in de avonduren, valt echter vies tegen. We zitten dan met een man of vijf op kantoor: stil dus, maar eigenlijk complete overbezetting. Op zulke momenten verveel ik me wel eens en klim ik in de "pen" en schrijf ik weer een stukje voor op de website. Maandag was trouwens wel een aparte dag op het werk: we kregen een paar zeer opmerkelijke dossiers voor onze kiezen en zo af en toe was dat best lachen. De andere avonden heb ik al kauwgom kauwend en nagelbijtend gevuld met het voeren van zogenoemde exitgesprekken, een soort tevredenheidsonderzoek onder de pechvogels, die inmiddels weer in Nederland zijn. De laatste avond waren het vooral de roddelbladen, die de klok deden doortikken. Het grote voordeel van deze late dienst is, dat ik ´s ochtends heerlijk kan uitslapen; het nadeel is, dat ik wel eens te veel wil slapen (mijn nieuwe bed bevalt me dus prima). Het lastige is verder, dat je een beetje in de knoop raakt met de etenstijd. 's Middags tover ik vaak een pot pindakaas tevoorschijn met een stuk stokbrood, we eten dan gezamenlijk in de keuken op kantoor. 's Avonds houd ik het meestal bij drie stuks fruit en een yoghurtje. Echt warm eten schiet er vaak bij in, dus laat het "lekker moeder!" maar gauw komen! Het uitdelen van lunchbonnen voor het bedrijfsrestaurant is begin september opgehouden. Officieel moeten we de trein van 12.10 uur pakken om naar het werk te gaan; echter, deze "Vilanova trein" heeft altijd, maar dan ook altijd vertraging en lijkt de NS dus wel! :P Daarom neem ik zelf altijd de "Airport trein" van een kwartiertje later, waardoor ik met de taxi net op tijd op het werk verschijn. Er gaan maar liefst vier treinen per uur die kant op, dus dat is ideaal.´s Avonds zet de taxi me vlakbij huis af en rond 22.20 uur ben ik meestal alweer binnen. De ene taxichauffeur zegt geen boe of bah; bij de andere wordt ons gevraagd: "Waar gaan we heen, naar Den Haag?!" en zitten we vervolgens op de achterbank mee te swingen met luide dancemuziek.
De laatste paar dagen was ik compleet bevangen door een boek, "De Passievrucht", van Karel Glastra van Loon. Elke minuut die ik overhad, kroop ik in dit boek: 's ochtends op het dakterras bij een kopje koffie, 's avonds in pijama op de bank of onder de dekens in bed. Een heerlijke ontspanning en even niet achter het beeldscherm. Voor het slapen gaan nam ik er dan soms nog een drankje bij; inmiddels mag ik weer alcohol tot me nemen, de vieze antibiotica hoef ik na een kuur van 24 capsules niet meer te slikken. De ontsteking is gelukkig helemaal verdwenen en ik ben weer 100% in orde. Deze week ontdekte ik trouwens voor de eerste keer deze hele zomer een mug in mijn kamer. Ik heb altijd een ontiegelijke hekel aan dat akelige gezoem, dus ben blij dat je ze hier in Spanje nauwelijks ziet en ze je tenminste niet nachtenlang uit de slaap houden, zoals in Nederland vaak wel het geval is. Wat trouwens ook opvalt, is de armoede die in bepaalde wijken van Barcelona heerst. Als je iets langs de kant van de weg zet (bijvoorbeeld speelgoed of kleding), dan kun je er donder op zeggen, dat het binnen vijf minuten weg is en zie je de volgende ochtend je buurvrouw in jouw trui rondlopen, haha! Ook het aantal snuffelaars in vuilnisbakken is opmerkelijk. Barcelona wordt trouwens wel brandschoon gehouden: de wagentjes van de schoonmaakdienst BCNeta! zorgen ervoor, dat er nergens papiertjes of prullen op straat liggen. Afval wordt ook keurig gescheiden in papier, plastic, glas, restafval en etenswaar: wat hergebruikt kan worden, wordt dan ook gerecycled.
Dit weekend was ik vrij. Zaterdag ben ik in mijn eentje de stad in geweest om de allerlaatste souvenirs aan te schaffen. Ik ben lopend vanaf huis naar het centrum gegaan, in totaal ben ik een uurtje onderweg geweest. Weliswaar met een kleine omweg: tussendoor ben ik even aangewipt bij don Quijote Barcelona (daar was ik nog nooit geweest); helaas was de school gesloten. Op de namiddag trof ik in El Corte Inglés een Filippijnse: we hebben gezellig gebabbeld en zijn een stukje samen opgelopen. Ik vind het altijd leuk en interessant om contact te hebben met mensen, afkomstig van de andere kant van de wereld. 's Avonds heb ik nog even langs de zee gesjokt en vervolgens de metro terug gepakt. Aan het einde van de dag brandden mijn voeten gewoon: zoveel had ik gelopen! In de wijk El Born waren trouwens de jaarlijkse buurtfeesten aan de gang. Bovendien was er kermis bij de haven en maakte de stad zich op voor La Mercè, hét stadsfeest van Barcelona. De rest van de avond heb ik me vermaakt achter de computer en televisie, terwijl de regen zachtjes tegen het raam tikte.
Op dit moment is het zondag, net na het middaguur. Vanochtend heb ik lekker liggen "roddelen" in de "Weekend" in bed. Daarna kwam er zomaar opeens een vakantiegevoel naar boven, ik liep namelijk in joggingbroek en op slippers naar de bakker om de hoek om een warm stokbroodje te halen, lekker hè! Nu zit ik op de bank in de huiskamer met de laptop voor mijn neus, in afwachting van de Davis Cup wedstrijd tussen Spanje en Amerika (Rafael Nadal tegen Andy Roddick). Het ís dat een collega me uit bed belde (nou ja, het was 11.40 uur!); anders had ik nu nog onder de dekens gelegen en de Davis Cup finaal aan me voorbij laten gaan (niet bewust)! :P Vanmiddag ga ik trouwens zelf weer een balletje slaan, deze keer met ene John bij sportpark Vall d'Hebron in het noorden van de stad. Ik ben daar één keer eerder geweest in juni. Voor vanavond heb ik afgesproken met Henrike. Vanaf begin augustus zat zij alweer in Nederland, maar ze kon Barcelona (hoe kan het ook anders?!) niet missen en heeft zonder nadenken maar weer een vlucht deze kant op geboekt, in de hoop hier een baan te vinden.
Stiekem ben ik al begonnen met aftellen, ik heb nog maar tien dagen te gaan. En zowaar papa geeft steeds vaker te kennen, dat hij me wel een beetje mist en uitkijkt naar mijn terugkomst! :P Op zaterdag 27 september is mijn laatste werkdag, op de valreep maak ik dus nog even een werkweek van zes dagen (drie keer vroege dienst en drie keer laat beginnen). Op 1 oktober krijg ik dan eindelijk ons nieuwe stekkie in Amersfoort onder ogen! Inmiddels begin ik ook al het een en ander te plannen voor de maand oktober: familiebezoekje, afspraken met vrienden en natuurlijk even een kijkje in Boxtel nemen. Ook kom ik in oktober twee dagen op de Studiebeurs in Utrecht te staan om daar don Quijote te promoten. Ik verdien er nog dik geld mee ook om mijn verhalen op potentiële cursisten over te brengen! :) Ik hoorde, dat ik in Nederland de sjaal alweer uit de kast kan trekken?! Hier in Spanje draag ik sinds enkele dagen pas weer af en toe een lange broek en 's avonds een vestje, dus het zal wel weer even wennen worden in ons koude kikkerlandje!

Jeanine Oostenbrug, journalist