Eind goed, al goed

Geen wuivende palmen, geen dobberende cruises in de Middellandse Zee, geen stralend zonnetje, geen sangria en geen exotisch taaltje...
Hier volgt een laatste bericht vanuit Amersfoort.
Woensdagmiddag heb ik tegen tweeën het appartementje verlaten en ben ik bepakt en bezakt vertrokken. Het leek nog een hele taak om de koffer en overige bagage 71 traptreden naar beneden te krijgen, maar slechts 20 minuten later stond ik al bij het spoor op het treinstation op weg naar het vliegveld. Ruimschoots op tijd arriveerde ik bij El Prat; om in terminal C te komen (waar Vueling gestationeerd is) moest ik nog eens zeker een kwartier lopen. Het inchecken was zo gepiept en van mijn 23 kg wegende koffer werd niets gezegd! :) Ook de vijf stuks handbagage kon ik zomaar meesmokkelen en enkele minuten later stond ik al bij de controle. Voor de eerste keer in mijn leven ben ik niet gefouilleerd en anderhalf uur voor vertrek zat ik met een voldaan gevoel bij gate 25. Tegen 17.30 uur gingen we de lucht in op weg naar Amsterdam. De Airbus 320-200 zat bij lange na niet vol, dus ik had drie stoelen voor mezelf. Heel in het begin zat er een zwangere vrouw met een ontevreden smoelwerk naast me; die wilde echter per se aan het raam zitten (en ik was zo aardig om steevast mijn plekje op stoel 19A te behouden! :P), dus die was gauw weer vertrokken. Ik heb dan ook lekker languit kunnen liggen, iPod op en oogjes dicht, nagenietende van een half jaartje Spanje... De landing ging ruim twee uren later behoorlijk moeizaam vanwege de storm, regen, hagel en zware bewolking: we hebben zeker drie rondes boven Schiphol gecirculeerd, voor we überhaupt voet aan de grond konden zetten. Het was voor mij duidelijk, dat we weer in Nederland waren aanbeland! :( Er ging een golf van verlichting door me heen, toen we eindelijk inderdaad met de wielen de landingsbaan op Schiphol raakten en het toestel even later weer veilig tot stilstand kwam... Om te zien hoe de vlucht verliep kijk je op: http://hk.youtube.com/watch?v=zSGbWVaUuRw en http://hk.youtube.com/watch?v=4lD_y4JZASU&feature=related.
Binnen 20 minuten had ik mijn koffer alweer; pa en ma waren nog niet gearriveerd bij de aankomsthal (en stonden me dus niet met spandoeken op te wachten!) en natuurlijk kostte het even wat moeite om elkaar in de stromende regen te vinden. Gauw weer weg en... meteen naar de McDonald's voor een hapje eten en een milkshake, die ik zo gemist had, aangezien ze die in Spanje niet kennen. Om precies 22.00 uur stapten we het nieuwe huis in Amersfoort binnen. Het overtrof al mijn verwachtingen (die al superpositief waren!), zelfs in het donker was het een plaatje. De rest van de avond hebben we lekker bijgekletst, souvenirs uitgepakt en diep na middernacht zijn we pas gaan slapen.
Donderdag werd ik om 11.15 uur wakker in een vreemd bed in een vreemd huis in een vreemde stad en met gigantische spierpijn vanwege het gesjouw van de vorige dag... De regen kwam nog altijd met bakken uit de hemel en ik hoopte, dat dit slechts een droom was en dat ik later gewoon wakker zou worden in mijn Ikea bed in Barcelona... Maar nee hoor, dit was de gure werkelijkheid! :( Kortom, dat ik weer eventjes moet wennen, is wel duidelijk. Zeker de extreme kou is een vette afknapper. Het huis is echter wel een droom: ruim, licht, modern, draadloos internet, een dakterras, een giga zolder, een dichtbegroeide tuin met een vijver en een enorme Noorse blokhut rondom en twee kamers voor mezelf. De omgeving is groen, weids, waterrijk en zeer bijzonder qua architectuur. Op één minuut loopafstand ligt een winkelcentrum met tachtig winkels en een enorme vijver. Het centrum is een kwartiertje fietsen en doet een beetje "Bosch" aan: stadsmuren en grachten. Alle bekende winkels zijn er vertegenwoordigd. Als vanouds zijn ma en ik alweer flink op pad geweest. Inmiddels zijn mijn broer en schoonzus langsgeweest en ook mijn neef met zijn gezinnetje zijn op bezoek geweest. Verder ben ik bezig om mijn kamer in te richten, de post bij te werken, wat administratieve zaken af te handelen, uit te rusten en voorzichtig na te denken over de nabije toekomst. Het thuiswonen moet weer even wennen, ik mis de "vrijheid" (zelf de touwtjes in handen hebben) een tikkeltje. Toch is het ook wel weer gezellig met pa en ma, alles wordt in ieder geval weer voor me gedaan! :P Kortom, de komende 5,5 week vermaak ik me vast wel, alvorens we in de jumbojet stappen op weg naar Nieuw-Zeeland! :)

De laatste maanden heb ik tientallen uren besteed aan het wekelijks updaten van deze website. Wellicht zijn de teksten wat langdradig, maar voor mij is het een dagboek van een buitenlands avontuur voor het leven. Nog voor het einde van het jaar zullen alle verhalen, reacties en 200 foto's (van de exact 1000 in totaal!) gebundeld worden in een album. Ik heb met veel plezier mijn ervaringen, belevenissen, gevoelens, feitjes en weetjes op papier gezet en heb genoten van alle leuke en positieve krabbeltjes vanuit Nederland. Toch ga ik voorlopig niet voor de derde keer een website lanceren; in Nieuw-Zeeland wil ik compleet onbereikbaar zijn, genieten van het verste plekje op aarde en waarschijnlijk laten we zelfs de mobiele telefoon thuis...