Vreemde capriolen

Zondag was een dag die haar naam eer aan deed: het was compleet zonnig met een stralendblauwe hemel bij een graad of 26. Een mooiere afsluiting kon ik me niet wensen! Op de namiddag hebben Marit en ik eerst een poosje op het strand van Barceloneta gezeten met een prachtig uitzicht op het blauwe zeewater. We hebben lekker gebabbeld, zo af en toe kwam er een mooi jacht of een verdwaalde surfer voorbij. Later hebben we gegeten en gedronken bij de strandtent "Princesa 23", erg lekker. En toen... toen stond ons het langverwachte circusspektakel te wachten bij Forum, helemaal in het zuidoostelijke puntje van de stad... Er stond een enorme tent aan zee en er waren zo'n 2.500 bezoekers. Vol goede moed betraden we ons stoeltje, helemaal bovenaan en de goedkoopste die we hadden kunnen vinden op internet. Het uitzicht was meer dan voldoende, maar helaas vonden we de show drie keer niks, zeker de eerste helft tot aan de pauze... We hadden totaal iets anders verwacht (veel meer trapezes en stunts en wat minder flauwe clownsacts). Gelukkig maakte de tweede helft wat meer goed, maar van de hele verhaallijn begrepen we geen bal. Na wat gesnuffel via Google blijkt het onderstaande de rode draad van de show te zijn:

“Quidam is een show van Cirque du Soleil, die toert sinds april 1996. De show Quidam gaat over een jong meisje, genaamd Zoe. De hele show speelt zich af in haar gedachten en geeft een kijk in de fantasiewereld van een klein meisje. Quidam bestaat uit verscheidene optredens, waaronder balanceren, rhönrad, clowns, trapeze, diabolo's, acrobatiek, zang en dans. De naam Quidam is Latijn voor "een zeker iemand/iets" en refereert aan de persoon zonder hoofd, die een rol in de show speelt. Quidam is tevens de belichaming van zowel iedereen, de anonieme massa, als niemand.”

Dit thema is dus finaal langs ons heen gegaan, maar al met al zijn we wel lekker samen een avondje uit geweest in een bijzondere ambiance!

Maandag was het wederom een stralende dag. Aan het begin van de middag hebben Henrike en ik elkaar getroffen op het strand van Villa Olímpica, waar we vier uren lekker in het zonnetje hebben gelegen. Qua temperatuur was het zeer goed te doen, maar zo af en toe stond er een venijnig windje. Ik heb zelfs nog drie keer uitgebreid gezwommen in het ietwat koude zeewater! :) Ook al merk je dat de zon in deze tijd van het jaar veel minder krachtig is en erg laag staat; toch zijn we weer behoorlijk verkleurd. Op de namiddag zijn we naar de stad gewandeld, waar ik de ALLERLAATSTE cadeautjes heb gevonden. We hadden inmiddels zo'n honger, dat we al om 18.30 uur aan de shoarma met friet, sla, patats bravas en een pul bier bij "Pita House" aan de Ramblas zaten. 's Avonds heb ik het thuis erg rustig aan gedaan en heb ik weer een aflevering gezien van "Grenzeloos verliefd" op NET 5. Dat is een programma over mensen, die Nederland voorgoed opgeven en op de verste en raarste plekken op aarde bij de liefde van hun leven gaan wonen. Trouwens, een ander leuk filmpje is te zien op YouTube: de clip van het nummer "Slow" van Kylie Minogue (2003) is opgenomen bij het schitterende Piscina Municipal de Montjuïc.
Dinsdag was dan echt de laatste dag in Barcelona, dag 130 om precies te zijn. Eerst heb ik getennist met Roland op Montjuïc; helaas was er vanwege een veteranentoernooi geen baan vrij, maar we hebben wel lekker een uurtje tegen de muur geslagen. We hebben o.a. de volley uitgebreid geoefend, uiteindelijk hadden we een onafgebroken rally van 133 hits! De rest van de middag heb ik met Henrike doorgebracht bij het zwembad op Montjuïc (Bernat Picornell). Helaas hebben we vanwege de boze wolken slechts anderhalf uur van de zon mogen genieten bij het buitenbad, maar we hebben vervolgens wel uitgebreid gerelaxt in het binnengedeelte. Voor 9,20 euro had je toegang tot het openluchtzwembad, het binnenbad, diverse jacuzzi's, sauna's en de enorme fitnesszaal. In Spanje is een badmuts verplicht in binnenbaden; die hadden we natuurlijk niet bij ons met als gevolg, dat we binnen een minuut het water uit gestuurd werden (op aandringen van een stelletje bejaarde dames notabene). Ook de pret in de jacuzzi was van korte duur: blijkbaar mag je ook dit bad niet zonder "gorro" betreden. Een beetje overdreven wat mij betreft. Aangezien we niet zo in de mood waren om te gaan fitnessen, hebben we de rest van de tijd in de Finse sauna's en Turkse stoombaden gezeten. Daar zaten we gelukkig wel veilig zonder achter onze broek gezeten te worden. Alhoewel, we dachten eindelijk een normaal gesprek aangeknoopt te hebben met een of andere Spanjaard; begint ie opeens te zeggen, hoe mooi mijn ogen wel niet zijn?! In Spanje zijn ze trouwens zo preuts, dat je je bikini moet aanhouden in de sauna, hihi! Het was echt heerlijk: in 90 graden hitte zweet je als een otter en mijn verkoudheid, die inmiddels al negen dagen aan de gang is, is in één klap een stuk minder geworden. Tegen de avond zijn we opgestapt, hebben we afscheid van elkaar genomen en heb ik voor de allerlaatste keer de hele Carrer de Sants op slippers, met blote benen en zonder jas door gelopen op weg naar huis. Tja... en toen kon het kofferpakken gaan beginnen! :( Ik heb daar altijd een enorme hekel aan; het is ook niet niks om je te houden aan een maximum gewicht van 20 kg, terwijl je bijna een half jaar van huis bent geweest... Uiteindelijk had ik de boel binnen no-time op orde, alle souvenirs zijn veilig opgeborgen en zelfs de rits van mijn rugzak kan nog dicht. Mijn laptop, tennisracket, handtas en jas moet ik los zien mee te slepen. Tussendoor heb ik nog een lekkere pizza gehaald bij de supermarkt. Daar ben ik erachter gekomen, dat ik één ding van Barcelona absoluut niet ga missen en dat is... de drukte! Auto's, scooters, bussen, taxi's, mensen: het kostte me maar liefst vijf minuten om de hoofdstraat met langsscheurende en toeterende voertuigen over te steken! Wat ook nog wel geinig was, was dat ik bij thuiskomst voor de eerste keer in al deze maanden de huilende baby, die me vaak avonden lang de stuipen op het lijf heeft gejaagd, onder ogen kwam te zien en... het blijkt om een onwijs schattig lichtgetint knulletje met krulletjes van een paar jaar oud, die op de tweede verdieping woont, te gaan! 's Avonds hebben Mabel en ik in de huiskamer voor de buis doorgebracht en later heb ik nog ruim anderhalf uur via Skype gechat (nou ja, geouwehoerd! :P) met Robby. Pas om 01.00 uur zette ik de computer uit, maar moe was ik totaal niet. Het bleef een raar gevoel, dat mijn laatste nacht in Spanje voor 2008 dan toch echt aangebroken was...
Vanochtend ben ik pas om 10.30 uur uit bed gestapt na wederom een heerlijke nacht gedraaid te hebben. Ik ben superrelaxed en deze extra uurtjes komen me uitstekend van pas, zodat ik in alle rust kan checken of ik alles heb. Ik ben alleen thuis (Mabel is op kantoor), de zon lacht me toe en de radio schalt door de kamer. Ik heb lekker met een stokbroodje en een kop koffie ontbeten op het dakterras. Wat ik absoluut ga missen zijn zon, zee, strand en warmte. Zojuist ben ik voorzichtig op de weegschaal gaan staan met de koffer en de teller komt maar net een paar kilootjes boven de 20 uit... :) Ik ga vanmiddag op tijd, tegen een uurtje of twee, richting het treinstation en vliegveld, dus kan alles mooi op mijn gemak doen. Om 17.05 uur ga ik de lucht in; wederom zie ik een klein beetje op tegen het vliegen... Pa en ma halen me om 19.15 uur op van Schiphol, ik heb zin om hen na ruim drie maanden weer in de armen te sluiten! Van pa ontving ik gisteren nog een noodbericht: "De beurzen storten in, het regent, het waait en het is 12 graden overdag. Breng jij wat beter weer mee??". Dat laatste kan ik helaas niet beloven, maar ik kom wel met een schat aan ervaringen, verhalen en cadeaus terug, dus hopelijk maakt dat een hoop goed! :)