Bodemloze put

Het beste gevoel is een vakantiegevoel! Dinsdag zijn we langzaam opgestart op het dakterras: een broodje hagelslag en chocoladepasta, glaasje sap, bakje koffie en peukje erbij. Rond het middaguur waren we eindelijk zover en zijn we met de metro richting Parc Güell van Gaudí vertrokken. Het was weer lekker weer: 30 graden en veel zon. En wat me nog het meeste beviel, was de rust in het park. Ik heb er nog nooit zo weinig mensen gezien, zodat je niet op elke foto een half arm of been van iemand anders ziet! Brigitta is een "vlugge toerist", dus tegen lunchtijd waren we er alweer uit en hebben we de metro gepakt naar het centrum van de stad. We hebben een stokbroodje jamón serrano gegeten in een typisch Spaans lokaal café, waar je nog een sleutel achter de bar kreeg om mee naar het toilet te gaan. 's Middags hebben we veel gelopen door de stad, langs de winkeltjes in El Born en El Gótico geslenterd en uiteraard uitgebreid inkopen gedaan. Daarvoor moet je aan de Ramblas trouwens niet zijn: je krijgt het zo af en toe echt Spaans benauwd van die getinte mannetjes, die er alles voor over hebben om je de raarste prullaria (voor absurd hoge prijzen) aan te smeren. Wij kunnen trouwens goed onderhandelen met z'n tweetjes... niet normaal meer! We kletsen echt alles bij elkaar en krijgen de spullen ook nog mee voor de prijs, die wíj willen! :) Blijkbaar zit dat toch in de familie, want Brigitta en ik zijn geen seconde stil. Zo af en toe lijken we net twee kakelende kippen! Mijn Fries is inmiddels ook weer wat bijgeschaafd. Tussendoor gunden we ons een kop koffie, een koek en/of een ijsje; dat hoort er gewoon bij. Een ober op leeftijd in een lokale koffiebar vroeg me tijdens het bestellen van een bakkie troost: "Zijn alle meisjes in Nederland zo knap?"' Als antwoord heb ik gegeven, dat ik daarom Nederland ontvlucht ben, hihi! Verder hebben we het Parlementsgebouw op Plaça St. Jaume gezien, dat aan twee kanten vol zit met bewaking en snoeidure auto's. 's Avonds hebben we bij Pizza Marzano aan de Ramblas gegeten met Annemarie en Robby, het was alweer hun laatste avond. Tegen enen vielen we na een lange dag als een blok in slaap.
Ook woensdagochtend waren we zo traag als slakken, heerlijk is dat. Brigitta was zo lief om de afwas telkens te doen. Pas rond 13.00 uur zijn we met de metro naar de zes stops verderop liggende Sagrada Família gegaan. Ik had de kerk nog nooit van binnen gezien, dus nu werd het maar eens de hoogste tijd... Maar wat een aanfluiting: het is één grote bouwput en wat ons betreft echt een gebed zonder eind. Check de foto maar eens en oordeel zelf... Eén schrale troost: we hebben 8 euro entree per persoon betaald (i.p.v. 10 euro), omdat ik met mijn pas van de cursus Spaans in Valencia stond te zwaaien; notabene met geldigheid tot mei 2008... Hoe dom kun je zijn?! We kregen dus studentenkorting en zelfs Brigitta werd met haar 38 jaar voor (de eeuwige) student aangezien! :P De bouwvakkers in de kerk leken wel ingehuurde acteurs: ze leunden maar wat tegen de trappen, stellages en zakken cement. Voor ons werd dus ook meteen duidelijk, waar het geld van de toegangskaartjes aan besteed wordt... Al met al geen succes en snel vergeten. Direct daarna hebben we een overheerlijk broodje gezond gegeten bij hetzelfde bakkertje in de buurt van de kerk, waar ik eerder met Elly geluncht had, en hebben we een bliksembezoek gebracht aan de Boqueria. Op de namiddag hebben we bij het Hollandse Budget Bikes twee gave oranje fietsen gehuurd voor een mooie tocht over de boulevard en langs de Middellandse Zee. We hebben kilometerslang in noordelijke richting gefietst, voor de wind. Op de terugweg hebben we het hotel gezien, waar Brigitta en haar schoonfamilie vier jaar geleden hebben gelogeerd. Tussendoor hebben we weer gewinkeld (we konden het niet laten!), koffie gedronken bij "Buenas Migas" in Barceloneta en in de prachtige kerk Santa María del Mar een kaarsje gebrand voor tante Tini, een heel mooi en bijzonder moment. Dat was ons vele malen meer waard dan de Sagrada Família. Na ruim drie uren te hebben gefietst hebben we 's avonds overheerlijk en spotgoedkoop gedineerd bij brasserie "Trobador" in het centrum. Dit was tevens de afsluiting van onze fantastische stedentrip. Als conclusie kunnen we stellen, dat we in twee dagen tijd heel wat hebben gezien, vreselijk veel hebben gekwekt en het samen ontzettend gezellig hebben gehad, dus... bedankt nicht!
Donderdagochtend hebben we nog heerlijk gehangen op het dakterras. Net na het middaguur hebben we de trein gepakt richting het vliegveld. Vanaf 13.00 uur zat ik er wat sipjes bij op het werk: het was extreem rustig, ik heb maar wat uit mijn neus zitten vreten, de e-mailbox wel tig keer geopend, ik miste de aanwezigheid en wijze praat van Brigitta en zie al mijn maatjes op het werk vertrekken... Vrijdag zag ik het gelukkig weer helemaal zitten (na wederom een portie goede nachtrust); al heb ik op kantoor maar weer wat zitten ronddraaien op mijn bureaustoel. Toch heb ik het gevoel, dat dit hele Spaanse avontuur van 2008 bijna op zijn hoogtepunt is aanbeland en eerlijk gezegd heb ik best zin om naar Holanda terug te keren! Ik wil echter nog wel in alle rust afscheid nemen van deze prachtige stad en daarvoor heb ik nog tot 1 oktober de tijd. Mijn terugvlucht met Vueling ga ik morgen boeken. Het komend weekend werk ik nog: zaterdag van 11.00 uur tot 20.00 uur en zondag van 09.00 uur tot 18.00 uur. Vanaf aanstaande maandag heb ik weer wat afleiding in de vorm van een bezoek van Rose-Minke. Ik heb dan weer een vierdaagse mini-break.
Hasta luego en een dikke tut fan my! :)