Mamma Mia!

Vrijdag was het – net als de dag ervoor – goed te doen op het werk en om 17.30 uur was het alweer weekend. 's Avonds hebben Elly en ik de lekkerste pizza ooit gegeten bij Pizza Marzano op de Ramblas. We hadden o.a. eentje met rucola (als typische Hollanders hebben we er twee besteld en die doormidden gesneden)... niet te beschrijven hoe lekker (zie de foto)! Ook het toetje was "para chuparse los dedos" oftewel "om je vingers bij af te likken". Daarna zijn we als een gek over de Ramblas gehold en ben ik op hoge hakken in de regen nog bijna languit gegaan ook midden op de Rambla de Mar (de brug tussen het havenplein en winkelcentrum Maremagnum). We hadden precies 15 minuten over om de film te halen, die draaide in de enorme bioscoop aldaar. We hebben Mamma Mia! gezien; weliswaar zonder ondertiteling, maar de liedjes werden in het Engels gezongen. Wat een gezellige film! De liedjes van ABBA zijn echt tijdloos. Daarna zijn we weer naar de Travelbar geweest, waar we gratis chupitos (shotjes) hebben gedronken. Om 02.00 uur hebben we de laatste metro naar huis gepakt en zijn we in slaap gevallen.
Zaterdag hebben we een dagje Sitges gedaan. Ondanks de voorspellingen was het prachtig weer. We hebben eindeloos langs het strand, de rotsen en de haven geslenterd. Wat een uitzichten en wat een relaxed en (vermogend) dorp. Hier wil ik in de toekomst wel wonen! Daarna hebben we oud-collega Frank getroffen. De hele maand augustus viert hij vakantie in deze levendige kustplaats. In zijn appartement hebben we wat gedronken en zijn Catalaanse vrouw en zoontje ontmoet. Gastvrijheid ten top! Daarna hebben we gezwommen in het gemeenschappelijke zwembad en zijn we nog even naar het strand geweest, dat 30 m verderop ligt. Helaas was het bewolkt geworden en daardoor een stuk frisser. ´s Avonds hebben we nog even door het stadje gelopen en een beetje langs de winkeltjes geslenterd. Het was echter vreselijk druk vanwege de jaarlijkse feesten van Sitges ("Sant Bartolomeu" genoemd). Overal waren bandjes, volksdansende mensen en werd er vuurwerk afgestoken. Vanwege de enorme mensenmassa hebben we besloten toch maar niet in Sitges te gaan eten. Rond 21.30 uur zijn we met de trein teruggegaan naar Barcelona (reistijd van ongeveer een half uur), waar we overheerlijke kebab met friet hebben gegeten bij een Pakistaans tentje in Carrer de Sants. De rest van de avond hebben we gerelaxt op onze kamer met bier en sangria erbij.
Zondagochtend om 09.00 uur zaten we rechtop in bed als gevolg van een enorme knal. In eerste instantie dachten we aan een bomaanslag van de ETA(!)... maar nee hoor... voor de verandering werd er weer eens vuurwerk afgestoken! Dit betekende het begin van de feesten van Sants, die me maandag helaas een enorm slecht humeur zouden bezorgen... Zondag zijn we eerst naar Maremagnum geweest, dat zeven dagen per week geopend is. Daarna hebben we de tocht met de kabelbaan van Torre de St. Sebastià naar Montjuïc gewaagd. In een schommelend bakje op 75 m hoogte boven het water hangen was een ware belevenis. Je had een schitterend uitzicht op de stad. In totaal duurde het ritje slechts een kleine 10 minuten en waren we 9 euro per persoon lichter. Vanwege de sterke wind was het alleen mogelijk om een enkeltje te nemen. Daarna hebben we de tuinen en parken van Montjuïc doorgelopen. Op de namiddag zijn we weer teruggegaan naar het stadscentrum met de Funicular (een soort kabeltrein, waar je gewoon met je metrokaartje kunt instappen). Vervolgens hebben we de wijk Barceloneta doorgelopen en hebben we heerlijk geflaneerd langs de boulevard en genoten op de bankjes aan zee. Wat heerste er een strandvertier ondanks de bewolking. ´s Avonds hebben we tijdens de invallende duisternis samen met Diana paella (weliswaar vegetarisch, aangezien ik niet zo´n visfan ben) gegeten bij Club Natació Catalunya op de boulevard en met uitzicht op zee. Thuis hebben we nog wat gerommeld en zat onze fantastische vakantieweek er helaas op. Vol goede moed gingen we slapen, maar die illusie werd al gauw de kop in gedrukt... ´s Avonds en ´s nachts was er een oorverdovend kabaal. Niet alleen barstte het feestgedruis van Sants los, maar ook de kermis op de hoek opende haar deuren. De muziek in de straat achter ons was zo luid, dat het leek alsof ze in je oor stonden te blazen en te trommelen. Op een gegeven moment werd ik er helemaal moedeloos van. Uit verveling en ellende begonnen we maar mee te neuriën met klassiekers als "The Rivers of Babylon". Dit getetter ging tot ruim 02.00 uur door; van 03.00 uur tot 06.00 uur hebben we geslapen. ´s Ochtends vroeg ben ik met Elly naar het vliegveld geweest. Om 09.30 uur vertrok haar vlucht naar Düsseldorf. Doodmoe zat ik om 08.00 uur al achter mijn bureau. Het was heerlijk rustig op het werk, zeker voor een maandag. Dit deed me geen goed, want zo af en toe vielen mijn ogen spontaan dicht en lag ik lekker te knikkebollen achter het scherm... De Duitsers van de ADAC aan het blok achter me schreeuwen echter altijd zo hard aan de telefoon, dat je gauw weer wakker schiet. Het is trouwens erg komisch om met onze oosterburen een kantoor te delen: het lijken net twee fronten en een ochtendgroet kan er amper van af. Direct na het werk heb ik oordoppen gekocht. Leg dát maar eens uit in de supermarkt... In het Spaans blijken ze dus "tapones" te heten.´s Avonds heb ik met pa en ma via Skype gebeld en gerelaxt op mijn kamertje. Rond een uur of elf begon de herrie op straat weer, dit keer was er een (oervalse) karaoke voor kinderen. Wonder boven wonder hielpen de oordopjes redelijk goed; ik sliep niet direct, maar wel ruim voldoende (maar liefst meer dan tien uren) om weer bij te tanken. De dienst voor dinsdag had ik gelukkig kunnen ruilen, zodat ik pas om 13.00 uur hoefde te starten. Het was wederom vreselijk rustig op het werk en ik voelde me kiplekker. Via de e-mail heb ik de eerste foto´s van ons nieuwe huis in Amersfoort ontvangen en ik heb er echt bij zitten kwijlen... Wat een paradijsje! :) De reis naar Nieuw-Zeeland komt ook steeds dichterbij, die droom wordt nu zo langzamerhand werkelijkheid. Een collega vertelde me onlangs, dat het eiland lijkt op "Texel met bergjes", dus dat moet zeker goedkomen! De taxi zette me om 22.15 uur alweer veilig vlakbij huis af. Een uur later begon het "straatcarnaval" helaas weer, zodat de tapones opnieuw tevoorschijn konden worden gehaald. Eerder was ik erachter gekomen, dat het podium gewoon recht om de hoek van ons appartementencomplex ligt. Om 06.50 uur de volgende ochtend ratelde de wekker weer, maar toch was ik gelukkig uitgeslapen. Vandaag was het iets drukker op het werk, zeker na de lunchpauze, maar absoluut te doen.
De komende tijd heb ik wederom een behoorlijk aantal vrije dagen, zodat ik me lekker kan vermaken met al het bezoek. Uit eten doe ik inmiddels aan de lopende band; sporten schiet er telkens bij in (we lopen wel veel, hoor). Dit weekend ben ik van plan weer eens een balletje te gaan slaan. Spanje heeft trouwens wederom wereldfaam gekregen door de gouden medaille voor Rafael Nadal in Peking. Bovendien is hij sinds vorige week maandag de nummer één van de wereld!