Enamorada de Valencia (verliefd op Valencia)

"Verliefd": dat is de titel van dit verhaaltje. Nee, niet op een of andere Spanjaard, maar... op Valencia! Sinds afgelopen donderdag heb ik de metro ontdekt, ben ik regelmatig in de stad geweest en heb ik mijn hart er echt aan verloren. Om te beginnen met de Turia Tuinen. Na school heb ik samen met Danita een kilometerslange wandeling door dit prachtige natuurgebied gemaakt. De oorspronkelijke rivier de Turia is drooggelegd en is omgetoverd in een park met bruggen, picknickbankjes, sportfaciliteiten, bloemen en meertjes. Overal zijn mensen aan het fietsen en hardlopen en de ene brug is nog mooier dan de andere. Wil je even ontsnappen aan de drukte van de stad en de langsrazende auto's, dan is dit de ultieme plek om je te ontspannen en te genieten van de geur van de pijnbomen. We hebben er maar liefst twee middagen over gedaan om het hele gebied lopend te doorkruisen; dit gecombineerd met de tuinen van El Real, die echter stukken minder aantrekkelijk zijn. Bij toeval zijn we ook nog op een internationale markt beland, waar Caribische muziek schalde en producten uit de hele wereld werden verkocht: van Franse crêpes tot gegrild kangoeroevlees uit Australië. En natuurlijk niet te vergeten: de Duitse braadworst en... het bier! Het was deze twee dagen opeens vreselijk benauwd, wel 29 graden. Het weer is hier echt veranderlijk. Alsof we nog niet genoeg beweging hadden gehad, zijn we zowel donderdag- als vrijdagavond naar het strand geweest om een aantal kilometers te gaan hardlopen. Lekker aan de conditie werken, terwijl de zon langzaam wegzakt achter de wuivende palmen... Vrijdagavond was ik vanzelfsprekend doodop; de volgende dag stond me alweer wat leuks te wachten...
Zaterdag zijn Danita en ik naar de Ciudad de las Artes y las Ciencias, geopend in 1998, geweest. Dit is een cultureel en wetenschappelijk centrum in de voormalige bedding van de rivier de Turia, dat ontworpen is door de architect Santiago Calatrava. In het complex bevinden zich L'Hemisféric, een planetarium annex IMAX-bioscoop; het Parque Oceanográfico, een enorme onderzeestad met een oppervlakte van 110.000 m² met een wetenschappelijk, educatief en recreatief doeleinde; het Wetenschapsmuseum Príncipe Felipe, dat ten doel heeft de mysteries en de meest recente ontdekkingen van de wetenschap voor een groot publiek toegankelijk te maken, waarbij bezoekers zelf experimenten kunnen uitvoeren; en tenslotte het indrukwekkende Palau de les Arts (Kunstpaleis), een prachtig bouwwerk, dat ervoor heeft gezorgd, dat de stad opgenomen wordt in het circuit van internationale operagezelschappen en muziekspektakels.
We hadden een combinatieticket gekocht (gelukkig met korting met onze studentenpas!), waarmee we toegang hadden tot het Wetenschapsmuseum, de bioscoop en het aquarium. De gebouwen zijn totaal verschillend, hypermodern en absoluut de moeite waard om te bezoeken. Zelfs de wetenschappelijke experimenten vond ik interessant en zoals altijd heb ik weer genoten van de dolfijnenshow. Wat zijn die dieren toch intelligent! Over het algemeen hebben we prachtig weer gehad (op enkele buitjes na) en heb ik me helemaal kunnen uitleven met mijn fotocamera. Aan het einde van de dag zijn we nog in een enorme shopping mall beland en heb ik helaas afscheid moeten nemen van Danita. Zij studeert nu verder in Madrid, Granada en Sevilla. Echter, ook haar verwacht ik ooit nog wel weer eens te zien, hetzij in Barcelona hetzij in Zuid-Afrika of Nederland. Het is altijd vervelend om mensen weer te zien weggaan, als je net leuk contact heb. Vorige week donderdagavond had ik hetzelfde met Anu, die inmiddels alweer in Israël zit. Ik heb overigens wel weer een nieuw eetmaatje gevonden: Nick, een zeer interessante Engelsman van 59 jaar oud. Elke avond zitten we wel anderhalf uur aan tafel. Die tijd heb je trouwens ook echt wel nodig om twee hoofdgerechten en een bord sla naar binnen te werken! :P
Zaterdagavond heb ik een poging gedaan om eens een keertje mee uit te gaan naar een magagrote discotheek aan het strand. Echter, ik ben vervroegd naar huis gegaan, aangezien het feestgedruis hier pas om 03.00 uur 's nachts van start blijkt te gaan en maar liefst 18 euro entree inhoudt?! Een beetje te veel van het goede wat mij betreft... Tot mijn grote schrik kwam ik bij thuiskomst bijna het gebouw niet meer binnen en kreeg ik op een haar na een boete aan mijn broek, omdat ik geen identificatie bij me had! Gelukkig was de bewaker niet al te streng en liet mijn Spaans me op dat moment niet in de steek. Als een blok ben ik vervolgens in slaap gevallen.
Toen ik zondagochtend de gordijnen opendeed, scheen het zonnetje tot mijn grote vreugde eindelijk eens volop. Ik heb vlug een ontbijtje naar binnen gewerkt en ben toen linea recta naar het strand gelopen. Daar heb ik bijna drie uren lekker met de iPod aan liggen zonnen en heb ik gezwommen in de golvende zee. Inmiddels ben ik dan ook weer finaal verkleurd, het gaat zo hard. Halverwege de middag werd de lucht helemaal zwart en begon het flink te regenen en onweren, des te meer tijd had ik over om te studeren. Tevens heb ik weer een Spaanse dvd gezien: "Los Amantes del Círculo Polar" oftwel "De Geliefden van de Poolcirkel". Het was heerlijk om eens een dagje alleen in alle rust door te brengen. Mijn tennisplezier was overigens van korte duur: ik ben inmiddels weggestuurd bij de muur, aangezien het de flatbewoners overlast bleek te bezorgen! :(
Deze week betekent mijn laatste cursusweek Spaans. Alles staat in het teken van het staatsexamen. De voorbereidingen gaan prima en eigenlijk ben ik er wel klaar voor. Ik heb er inmiddels alle vertrouwen in en maak me er niet zo druk meer over. Maandagmiddag heb ik nog een cultuurles bijgewoond over de geschiedenis van Spanje aan de hand van een film. Vorige week heb ik trouwens een les gevolgd over de Catalaanse taal; daar is echt geen touw aan vast te knopen (het is een mix tussen Spaans, Italiaans, Frans en Latijn). Dat wordt nog wat straks in Barcelona... Eigenlijk bevalt dit studentenleven met dermate goed, dat ik er nog helemaal niet aan moet denken, dat ik vanaf 29 mei weer een baan heb! :P Ik zou best graag langer in Valencia willen blijven, maar aan de andere kant lonkt Barcelona ook wel. Over ruim vier weken ben ik notabene alweer even in Nederland! :) Wat heb ik momenteel toch een prachtig leventje... Het is nu net 22.15 uur, ik ben zo moe als een hond en het licht gaat bijna uit, dus ik zeg: ADIOS!!!