Vacaciones

De tweede helft van vorige week was een beetje bizar. Donderdag kreeg ik modekoningen Viktor & Rolf aan de lijn, die vanwege problemen aan hun auto een beroep op de Wegenwacht moesten doen! Notabene vlak daarvoor las ik op internet, dat modeontwerper Percy Irausquin dood gevonden was in de badkamer. Diezelfde middag bereikte ons het vreselijke bericht, dat een sleper aangereden was op de snelweg, terwijl hij hulp aan het verlenen was aan een van onze klanten. De volgende ochtend vroeg bleek, dat hij helaas aan zijn verwondingen overleden was. Het ging om een jongen van 24 jaar oud, die net in dienst was. Hij had zijn veiligheidshesje niet aan en werd prompt geschept door een vrachtwagen voor de ogen van de klant en zijn kindje... Om 16.00 uur hebben we op kantoor één minuut stilte gehouden. Bovendien is die ochtend een vrouwelijke collega voor de deur van het ANWB-kantoor het ziekenhuis in geslagen door een taxichauffeur vanwege een meningsverschil over een taxibon. Maller moet het toch niet worden?!?! Vrijdag was het een nationale feestdag in Spanje, Maria Hemelvaart, waardoor alle garages gesloten waren. Vanzelfsprekend was het dus enorm druk. Ook al viel het aantal uit te voeren acties per persoon mee; alle pechgevallen gingen over in repatriëring van de eigen auto en een internationale huurauto voor de terugweg naar Nederland. Aangezien ik gewerkt heb op deze dag, heb ik in ruil daarvoor wel weer twee vrije dagen te pakken (die komen me deze week goed van pas). Eindelijk was het weer zonnig en niet al te heet; wel stond er een stormachtige wind. De doordeweekse avonden lag ik met de kat op de bank het Spaanse nieuws en Mr. Bean te kijken. Die filmpjes zijn ideaal voor het slapen gaan. De hele week had ik vroege dienst en voor de verandering heb ik weer eens een ochtend de trein gemist, omdat mijn nieuwe horloge uit Salamanca vijf minuten achterliep...
Zaterdag heb ik een groot deel van de dag meldkamer gespeeld. Dat betekent de telefoon aannemen en nieuwe dossiers aanmaken. Dat was alweer lang geleden en dus eventjes wennen. Ik heb zelfs in het Frans een gesprek gevoerd; ook dat ging niet over rozen. Helaas heb ik ook weer mensen moeten teleurstellen, aangezien ze onderverzekerd waren of geen geldige APK-keuring hadden. Wat de voertuighulpverlening betreft hebben we vooral hordes mensen in een vliegtuig gepropt, veel kinderen moesten maandag immers weer naar school. Qua hectiek was het eenzelfde soort dag als vrijdag; gelukkig hebben we niet hoeven over te werken. Zaterdagavond begon dan eindelijk mijn mini-vakantie, waarnaar ik zo lang had uitgekeken! :) Ik heb het hele huis gepoetst en uitgerust van zes dagen werken. Dit betekende ook het einde van anderhalve week alleen thuis zijn...
Zondag heb ik lekker lang uitgeslapen en de rest van het huis gepoetst. Daarna heb ik nog even op het dakterras vertoefd en mijn laatste wasje gedraaid. Om 13.30 uur heb ik Elly opgehaald van het immens grote en uiterst drukke vliegveld El Prat. Natuurlijk stond ik bij de verkeerde terminal, dus kon ik weer helemaal teruglopen. Uiteindelijk hadden we elkaar gevonden en gingen we weer op weg naar de trein. Ruim een half uur later waren we thuis en hebben we lekker op het dakterras bijgekletst en gegeten en gedronken. Ik was meteen een lading drop, stroopwafels, koffiepads, hagelslag en pindakaas rijker, héérlijk! :) Een paar uurtjes later kwam ook Mabel terug van vakantie. 's Avonds hebben Elly en ik taco's gegeten bij de tacobar op Plaça de Sants. Daarna zijn we naar Font Màgica geweest, dat blijft schitterend. Al die bewegingen en kleuren van het water op het ritme van de muziek, echt uniek. Tussen de mensenmassa kwamen we collega Paul en enkele van zijn Nederlandse vrienden nog tegen. Die avond hebben we het niet al te laat gemaakt.
Maandagochtend kon ik eindelijk weer eens genieten van een kopje Senseo! :) Vanaf het middaguur zijn Elly en ik op pad gegaan. Eerst naar de Gràcia feesten, daar hebben we geluncht op Plaça del Sol. Het viel allemaal een klein beetje tegen: we konden de versierde straten niet vinden, hét hoogtepunt van de jaarlijks terugkerende feesten. De sfeer in de wijk, die bestaat uit een aaneenschakeling van pleintjes, is echter wel rustig en relaxed. Daarna zijn we het stadscentrum in gegaan: we hebben de smalle steegjes en winkelstraten in de wijken El Gótico en El Born aangedaan. Elly kent de stad ook op haar duimpje, dus dat is wel handig. Wat ik nog niet kende, was de binnentuin (Kloosterhof) met ganzen van de kathedraal La Seu. Een bezoekje was absoluut de moeite waard. 's Avonds hebben we heerlijke tapas gegeten bij Taller de Tapas op Plaça Sant Josep Oriol, beter bekend als Plaça del Pí. Na afloop hebben we nog een beetje rondgelopen bij de haven in volle duisternis. Het uitzicht op de Montjuïc heuvel met haar duizenden lichtjes is en blijft prachtig. Later zijn we bij de Travelbar beland, een kroeg waar alleen maar backpackers komen. Een spreuk daar aan de muur die me meteen opviel, was: "The journey of a thousand miles begins with one step". Erg toepasselijk. We hebben de laatste metro naar huis gepakt, onderweg kwamen we collega Dorien nog tegen. Doodmoe vielen we vervolgens als een blok in slaap. Helaas hebben we oud-collega Jan deze dag niet meer getroffen, wat de bedoeling was, want die bleek uitgerekend autopech te hebben en onder behandeling van de ANWB te zijn!!!
Dinsdag hebben we er een echte rustdag van gemaakt. Aan het begin van de middag zijn Elly, Dorien en ik naar het strand van Montgat Nord gegaan, nóg mooier dan de voorgaande stranden. Daar zou ik ooit wel een optrekje willen hebben... Het is toch wat, als je zo vanuit je appartementje het strand op kunt lopen?! Gelukkig trok de lucht op een gegeven moment helemaal open en hebben we onder het genot van coole muziek heerlijk gezond, gezwommen, gelezen, watermeloen gegeten en een drankje (Heineken) genuttigd op het terras. 's Avonds hebben we inkopen gedaan bij de supermarkt en hebben we een schotel met rijst, kip en groenten in elkaar geflanst. Die avond hebben we heerlijk gehangen op onze kamer, via Skype met pa en ma gebeld en oude herinneringen opgehaald via foto's op de laptop. Het was zomaar weer laat en voor woensdag stond er weer een drukke dag op het programma.
Woensdag gehaktdag? Nee, woensdag Gaudí-dag! We zijn naar het Hospital de la Santa Creu i Sant Pau, begin 20e eeuw ontworpen door Gaudí, geweest. Vervolgens hebben we de Sagrada Família, tevens een meesterwerk van Gaudí, aangedaan. Volgens de planning is dit bouwwerk pas in 2025 helemaal af. Daar hebben we bij een bakkertje een overheerlijk broodje gezond gescoord, dat we hebben meegenomen naar Parc Güell, de derde stop van vandaag. Ook hier zijn ontelbare Gaudí-invloeden te vinden. De man zelf is trouwens in 1926 in het ziekenhuis Santa Creu in El Raval overleden na te zijn overreden door een tram. De zon heeft zich gedurende deze hele dag nauwelijks laten zien. Na afloop zijn we wederom naar de Gràcia feesten geweest; ook deze keer vonden we het niet veel soeps. Enkele versierde straten hebben we na veel gepuzzel weten te vinden, maar echt kicken was het niet. Hoogtepunt is en blijft mijn ontmoeting met Brilsmurf eerder deze week. 's Avonds hebben we opnieuw een maaltijd met kip, aangevuld met broccoli en aardappeltjes, in elkaar gedraaid. Daarna hebben we op televisie de beelden gezien van de afschuwelijke vliegramp in Madrid... Andere opmerkelijke gebeurtenissen van de laatste paar dagen zijn de bomaanslagen van de ETA, een heftig busongeluk en het schrikbarende aantal verdrinkingen aan de Spaanse costa's. Voor we het wisten, was het alweer 00.00 uur en dus de hoogste tijd. Het leuke is, dat ik me deze paar dagen nog nooit zo ontspannen heb gevoeld! :)
Donderdag heb ik weer gewerkt (vroege dienst). Qua drukte was het goed te doen. Ik heb o.a. het dossier van bioMérieux collega Jan behandeld en hem dus verschillende keren aan de lijn gehad, erg grappig. 's Middags hebben we een lunch met drank op kantoor aangeboden gekregen, als het ware ter afsluiting van dit fantastische zomerseizoen. Zo langzamerhand vertrekken de seizoenskrachten weer naar Nederland en de vaste medewerkers beginnen aan hun zomervakantie. Direct na de lunch werd ik verblijd door het nieuws, dat ik het D.E.L.E.-examen intermedio, dat ik op 23 mei in Valencia heb gemaakt, heb gehaald! Een extra slokje wijn kon er dus nog wel bij! :) 's Avonds hebben Elly en ik pasta met pesto, kip en groenten gekookt voor Mabel en Diana, onze nieuwe huisgenote uit Los Angeles. Natuurlijk ontbrak de cava niet!