Saludos de Barcelona

Na een mooie treinreis langs de kust en Valencia achter me te hebben gelaten, zit ik sinds zaterdagavond in het bruisende Barcelona aan de Costa Dorada. Een onbekende stad en taal, nieuwe mensen, een andere leefomgeving, cultuur en mentaliteit en een échte wereldstad... Toch lijkt ook dit weer een heuse droom. Tot aanstaande donderdag heb ik lekker een paar daagjes vrij en dat bevalt me uitstekend. Ik heb de buurt al een beetje verkend, mijn kamertje ingericht, boodschappen gedaan, een wasje gedraaid, de toerist uitgehangen en uitgevogeld, waar het kantoor van de ANWB zit. Ik heb een kleine, maar uiterst fijne kamer met eigen een televisie, een heerlijk tweepersoonsbed, veel opbergruimte en een megasnelle internetverbinding in het appartement van een Nederlandse vrouw, Mabel van 34 jaar, die sinds de zomer van 2004 in Barcelona woont en werkt. We zitten op vier hoog (de bovenste verdieping) in de bekende wijk Sants in een rustige straat met weinig verkeer. Er is geen lift in het gebouw aanwezig, dus telkens moet ik 71 treden nemen om thuis te komen (ik ben blij, dat de zware koffer inmiddels boven is en hier voor half september niet meer weg hoeft! :P). Het huis zelf is schoon, netjes, knus, licht en gezellig ingericht. Op dit moment zijn er nog twee Duitse meiden uit Bremen, die morgenvroeg weer naar huis gaan. Gisteren ben ik samen met hen naar Parc Güell van Gaudí geweest: mooi, interessant en overspoeld met toeristen. Vanaf de heuvel heb je een schitterend uitzicht op de stad en de Sagrada Família, die helaas nog altijd in de steigers staat. De rest van deze maand deel ik het huis samen met Mabel en haar zwarte kat Mickey; begin juni komt er een Amerikaans meisje, dat zes weken lang in de tweepersoonskamer verblijft.
Binnen anderhalve minuut lopen sta je midden in de drukte, vind je supermarkten (o.a. een Lidl) en de levendige winkelstraat. Op ons dakterras kun je even lekker ontsnappen aan de drukte van de stad. Op nog geen tien minuten loopafstand bevinden zich het trein- en metrostation van Sants. Erg handig voor mijn werk en als ik naar de stad wil. Naar de Ramblas is het ongeveer tien minuten met de metro. Het systeem is hier goed geregeld: elke twee minuten komt er een metro en je kunt gebruik maken van verschillende abonnementen. Ik heb nu een tienrittenkaart, waarmee je tien reizen binnen een bepaalde zone met elk type vervoer (metro, tram, trein, bus) kunt maken en één strip is vijf kwartier geldig. Het woon-/werkverkeer wordt betaald door de ANWB. Bovendien krijg ik elke dag een lunchbon, dus ik ben van plan op het werk warm te gaan eten. Ik ben echter bang, dat ik straks behoorlijk wat tijd kwijt zal zijn om bij de ANWB in het stadje El Prat de Llobregat ten zuiden van Barcelona, vlakbij het vliegveld, te komen... Bovendien wordt er dan voorgoed een einde gemaakt aan de luxe, dat ik de afgelopen maanden nóóit voor 08.00 uur de wekker hoefde te zetten... :-(
Morgenochtend tref ik een Duitse jongen, Maximilian, die in Salamanca bij me in de klas zat. Hij heeft de afgelopen drie weken bij don Quijote in Barcelona gestudeerd en gaat zaterdag weer naar huis. Toevallig zit hij in een gastgezin vlakbij mijn huis, dus we gaan de wijk Sants doorlopen en o.a. Plaça d'Espanya bezoeken. Donderdagavond schijnt daar een licht- en waterspektakel van een fontein te zijn, dus daar gaan we ook even een kijkje nemen.
Helaas is het (nog) geen strandweer. Het is elke dag tussen de 17 en 23 graden, af en toe een buitje, zo nu en dan zon. Vanaf donderdag wordt het lenteweer en laat de zon zich veel meer zien; fijn als mijn tweeweekse opleiding bij de ANWB dan net begint! :-( Men is hier trouwens wel dolblij met de regenval, want het watertekort in Barcelona is zorgwekkend...