Lluvia en Valencia (regen in Valencia)...

Alle begin is moeilijk, zo ook de eerste paar dagen in Valencia. Zeker als je laptop het verdomt om op te starten... Inmiddels heb ik mijn plekje ook hier alweer gevonden en geniet ik met volle teugen van dit jaar, dat alleen maar in het teken staat van reizen en Spaans leren. Ik ben wat laat met mijn update, maar dat heeft alles te maken met de haperende laptop. Gelukkig zijn vandaag de installatieschijfjes vanuit Nederland gearriveerd (bedankt pa!) en werkt alles weer als vanouds. Ik ben nu dan ook helemaal happy, want even dacht ik, dat mijn beste maatje het begeven had!
Met weemoed heb ik vrijdagavond afscheid genomen van Salamanca en mijn studie- en hardloopmaatjes. Zaterdag aan het begin van de avond ben ik na een lange, maar comfortabele bustocht in Valencia aangekomen. De accommodatie was in eerste instantie nergens te vinden, wat me behoorlijk nerveus maakte. Uiteindelijk is het toch gelukt met behulp van een toevallige passant. In Valencia woon ik drie weken lang op de campus van de Technische Universiteit, genaamd "Galileo Galilei" (zie www.galileogalilei.com). In het gebouw zijn maar liefst 408 kamers, een receptie, een enorme eetzaal, een salon met een televisie met groot scherm en drie computers met draadloos internet, een studieruimte, een launchhoek, een pingpongtafel en een patio. Ik heb een kamer van 23 m² (!) met een eigen badkamer, een lekker bed, een zitje, twee enorme bureaus, megaveel opbergruimte, een draadloze internetverbinding en een klein balkon. Ik kan bijna in mijn kamer hardlopen, zo groot is ie! :P Twee keer per week worden de kamers volledig schoongemaakt en krijg je schoon bad- en bedlinnen. Ik woon notabene recht boven de school van don Quijote, dus 's ochtends hoef ik pas om één minuut voor negen de deur uit! :-) In de campus wonen vrijwel alleen maar Spaanse studenten van tussen de 18 en de 20 jaar; verder loopt er een enkele buitenlander rond. Ik trek veel op met een jongeman uit Israël (Anu van 27 jaar), die hier vier weken zit in verband met een wetenschappelijk project bij een laboratorium. Het is een onmogelijke opgave om tussen de Spanjaarden te komen. Ontbijt en middag- of avondeten (je mag kiezen) zijn inbegrepen. Met een elektronisch pasje en via een poortje kom je binnen en kun je aanwijzen, wat je wilt eten. Qua hoeveelheid is alles aan regeltjes gebonden, maar daar houd ik me – als Hollandse zijnde – natuurlijk niet aan! :P Aan de Technische Universiteit studeren 40.000 mensen. Qua locatie is het een saai gebied buiten de stad (ongeveer 15 minuten met de tram/metro of ruim drie kwartier lopen), maar sportfaciliteiten (zwembad, tennisbanen, skatebaan), (salade)bars/restaurants en de Middellandse Zee met een kilometerslang zandstrand liggen op loopafstand. De eerste drie dagen van mijn verblijf alhier heb ik dan ook heerlijk bruin liggen bakken tussen de duizenden mensen op het strand en heb ik uitgebreid kunnen zwemmen in het kraakheldere zeewater (zonder kwallen, kreeften en krabben welteverstaan!). Het was een graad of 27 en uitermate zonnig. Ook heb ik het havengebied van Valencia bezocht (met onverwacht gezelschap van een local); dat stelt echter niet zoveel voor.
Vandaag is het maar een troosteloze dag: het regent overvloedig en het is behoorlijk fris. Helaas blijft dat tot halverwege volgende week zo en hebben jullie maar geluk met dat Hollandse weer. Ik zit nu dan ook veel binnen en ben vooral druk bezig met de studie. Tja, en dan de school... die is klein, modern en duidelijk minder goed georganiseerd dan in Salamanca. Wat mij betreft is het echt de minste bestemming van don Quijote, die ik gezien heb. Maandagochtend begonnen we met een korte introductie/kennismaking en een tour over het universiteitsterrein, later werden de lesroosters en klassen bekendgemaakt. In mijn geval bleek er helemaal geen klas met niveau C1 te zijn, dus kon ik kiezen uit twee mogelijkheden: óf voor de zoveelste keer niveau B2 herhalen óf instromen in een veel hogere klas (C2). Beide opties waren niet acceptabel, dus heb ik na wat getouwtrek een dealtje kunnen sluiten met het hoofd van don Quijote met als gevolg, dat ik deze week (toch) al begonnen ben met de voorbereidingsklassen voor het staatsexamen Spaans. Normaalgesproken zijn die lessen veel duurder, maar ik heb vanzelfsprekend niets extra betaald. En dit is flink aanpoten, zeg! Elke dag oefenen we vier uren lang examens: leesvaardigheid, luistervaardigheid, spreekvaardigheid, correspondentie, grammatica en vocabulaire. Voor elk onderdeel afzonderlijk moet je een minimale score van 75% behalen; anders ben je gezakt... De druk is vanzelfsprekend behoorlijk hoog. Daarnaast krijgen we elke dag nog een lading huiswerk mee, voornamelijk brieven schrijven (we maken er nu maar liefst vier per dag!). De klas is uiterst serieus en de lessen zijn dan ook oersaai en monotoon. We zitten in totaal met z'n zessen in de groep (drie Nederlandse meiden, één Canadese, één Japanner en een Braziliaan) en meer woorden dan "hola" en "hasta mañana" heb ik nog niet met hen gewisseld. De eerste twee uren hebben we een jonge vrouwelijke docent; de laatste twee uren een jongeman. Ook de leerkrachten zijn beduidend minder dan op andere don Quijote bestemmingen. De secretaresse uit Zweden weet van toeten noch blazen en het welkomstdiner en de tot nu toe enige cultuurles die ik heb bijgewoond, waren een flop. Al met al zit ik hier alleen maar voor het staatsexamen en een hoop leren doe ik zeker. Gek genoeg maak ik de meeste fouten op het gebied van de grammatica en gaan lezen en luisteren daarentegen juist verbazingwekkend goed. Tot nu toe zou ik alle examens gehaald hebben, dus dat is een prettige gedachte. Komende vrijdag krijgen we een proeftoets. Helaas spreek ik buiten de lessen om – in tegenstelling tot in Salamanca – nauwelijks Spaans. Op school heb ik alleen maar contact met Nederlanders, die er ook hier weer in groten getale rondlopen.
Het aankomend weekend ga ik samen met Anu voor het eerst het echte stadscentrum verkennen. Ik heb geen idee, wat er allemaal te zien is, maar iedereen is reuze enthousiast over de stad. Valencia kent in ieder geval één zeer grote trekpleister: de Ciudad de las Artes y las Ciencias, een symbool voor de kunst en wetenschap. Ik ben van plan dat volgend weekend te bezoeken, omdat het daarvoor mooi en zonnig weer moet zijn. Deelname aan de excursie van don Quijote durf ik niet aan, want ik vrees, dat dat een verspilling van mijn geld wordt... Wat ik verder nog zoal doe zijn studeren, wandelen, lezen, computeren en zwemmen. In een discotheek zul je mij – in tegenstelling tot vele andere studenten – niet zo gauw tegenkomen, dus de avonden breng ik veelal al pingpongend door op de campus. Inmiddels heb ik ook een paar wedstrijden van Spaanse voetbalclubs gezien en bij een goal ontploft de zaal zowat! Ik heb hier in ieder geval echt waar voor mijn geld en bevind me qua accommodatie verreweg in de meest luxe tot nu toe. Ook al komt mijn verhaaltje wellicht een beetje negatief over; tot zaterdag 24 mei ga ik er hier zeker een leuke tijd van maken!