Los primeros días

Hierbij een eerste berichtje vanuit Salamanca. Hartelijk dank voor alle mailtjes, sms'jes en reacties op de site, zo voel ik me een stuk minder alleen!
Na drie dagen gaat alles prima hier! De reis naar Salamanca afgelopen zondag was behoorlijk lang en vermoeiend. Met de auto naar Brussel, een Iberia vlucht naar Madrid, met een speciale bus naar het centrum van Madrid, vervolgens met de metro naar het centrale busstation (da's een gepuzzel!) en uiteindelijk met de Express bus naar Salamanca, wat maar liefst nog eens 2,5 uren duurde. Om 19.30 uur kwamen de prachtige kathedraal en universiteit eindelijk in zicht en een half uurtje later arriveerde ik lopend met ruim 30 kilo bagage en een kapotte rugzak bij de gastfamilie. Voldaan, maar doodop...
Maandagochtend ratelde de wekker al om 06.45 uur, want om 08.00 uur werden alle nieuwelingen verwacht bij de school van don Quijote voor een eerste kennismaking en een schriftelijke en mondelinge niveautest. Ook al was ik nog steeds ontzettend moe; de test heb ik er prima vanaf gebracht met als gevolg, dat ik meteen ben ingedeeld in niveau B2-week 5. In totaal duurt niveau B2 zes weken en vervolgens kom je terecht in niveau C1 (dat duurt ook zes weken), zo'n beetje het hoogst haalbare niveau voor buitenlanders. In normale begrippen zit ik nu dus op (ver)gevorderd. Overal om me heen wordt Spaans gesproken, wat natuurlijk weer even inkomen is. In mijn klas zitten twee Chinese meiden (die zie je hier overal in Salamanca), een Oostenrijkse, een Zwitserse, een Duitse jongen en nog een Nederlands meisje. Na 1,5 les kwamen we erachter, dat dat Nederlandse meisje en ik in november een week gelijktijdig in de Residencia in Granada hebben gezeten, erg toevallig! De lessen zijn serieus en uitstekend qua niveau. Ik heb twee vrouwelijke docenten: van 09.00 uur tot 10.45 uur werken we uit het boek, dan is er een pauze tot 11.15 uur en vervolgens wordt er tot 13.00 uur uitgebreid aandacht besteed aan grammaticale aspecten en conversatie. Elke dag leren we ontzettend veel en mijn hersenen kraken dan ook enorm! Inmiddels heb ik me ingeschreven voor het staatsexamen intermedio, dat ik op vrijdag 23 mei in Valencia ga maken. Na de les duik ik meestal even achter de computer, de school heeft twee enorme lokalen met tientallen computers met internet (het andere uiterste van Granada). Echter, internet laat me ook regelmatig in de steek (zoals vandaag...). 's Middags staat in het teken van zelfstudie, wat me nu nog ongeveer een uurtje per dag kost, en om 19.00 uur is er een uur lang een (niet-verplichte) cultuurles, vanaf vanavond ga ik die bijwonen. De school zelf is ontzettend groot. Er lopen ongelooflijk veel nationaliteiten rond (onder wie erg veel Nederlanders). En toch kennen de docenten en het secretariaat me nu al bij naam! De communicatie verloopt er perfect. De school heeft een grote binnentuin en een eigen studentencafé. Het is slechts zes minuten lopen om bij mijn huis te komen (nog eens wat anders dan 45 minuten op Tenerife!).
Dan de gastfamilie... die is prima! Ik heb een kleine, maar leuke kamer met veel opbergruimte en een privé-badkamertje in een mooi, groot en schoon appartement midden in het stadscentrum. Daar wonen de gastmoeder (48 jaar en gescheiden), haar dochter van 18, een hond en nog drie Amerikaanse studentes van rond de 20, die van januari tot en met mei Spaans studeren aan de universiteit van Salamanca. 's Ochtends staat er een simpel, maar goed ontbijtje klaar. Elke middag om 14.30 uur hebben we gezamenlijk een uitgebreide warme maaltijd (inclusief toetje!); 's avonds moet ik mezelf zien te redden. Aan tafel wordt alleen Spaans gesproken. Ook al blijven de Amerikanen een overdreven volk; met deze meiden kan ik best door één deur! Zo hebben we vanmiddag tijdens het eten nog gezamenlijk cava en brownies gehad, omdat een van de studentes jarig was. De gastmoeder is erg aardig, zeer vlot en sportief, ontzettend aanwezig en kan heerlijk koken. Ze ratelt en zingt aan één stuk door en hangt om de haverklap aan de telefoon. Het is dus een drukte van jewelste in huis, maar wel gezellig. Verder gaat iedereen haar eigen gangetje.
Naast studeren hang ik natuurlijk ook de toerist uit. Maandagmiddag heb ik een eerste stadstour gemaakt samen met een Italiaans meisje, dat ook voor het eerst was. Salamanca is de meest bekende studentenstad van Spanje en overal zie je dan ook jonge mensen. Verder lopen er erg veel toeristen rond. Het is een prachtige stad met enorm imposante bouwwerken. Vanaf de Puente Romano (Romeinse Brug) heb je een machtig uitzicht op de twee kathedralen en het historische stadscentrum. De stad wordt omringd door de rivier de Tormes, waarlangs schitterende wandelroutes en sportfaciliteiten zijn aangelegd. Een andere trekpleister is Plaza Mayor, het centrale plein van de stad (dat ligt bij mij om de hoek). Dit is dé ontmoetingsplek en er zijn barretjes te over. Daaraan grenzend loopt een hypermoderne winkelstraat, de Calle Toro, waar alle bekende zaken en merken te vinden zijn en je over de hoofden kunt lopen. Vanaf 17.00 uur leeft de hele stad weer op na de siësta.
Dinsdag heb ik met een Nederlands meisje uit Maastricht getennist. Heb ik notabene besloten om mijn racket niet mee te nemen; is het meteen op de tweede dag al raak... :P Maar goed, we hebben twee rackets uit het jaar nul kunnen lenen en een baan gehuurd voor slechts 4,90 euro per uur. Er werd ons verteld, dat het ongeveer 20 minuten lopen was, maar pas een uur later kwamen we bij het sportpark aan, dat helemaal buiten de stad in een volgend dorpje ligt. Het was overigens een prachtige wandelroute langs de rivier. Na een uur flink te hebben getennist in het zonnetje hebben we terug toch maar de bus gepakt. Al met al een heerlijk sportieve dag! Uiteindelijk ben ik geëindigd bij de Carrefour, waar ik mijn avondeten voor dinsdag (een broodje gezond) heb ingeslagen. Dit berichtje heb ik later die avond op mijn laptop getypt, waarmee ik nog altijd dolblij ben.
Elk weekend organiseert de school excursies: aanstaande zaterdag ga ik naar Toledo en het weekend daarop naar Madrid. Maandag, dinsdag en vandaag was het zonnig en rond de 20 graden. Ik heb dus al in een t-shirt, op sandalen en met een zonnebril op rondgelopen! Vanaf morgen wordt het helaas een stuk kouder en gaat het regenen. Volgende week zou het echter weer warm worden (25 graden), dus ik ben benieuwd...
Dit was een eerste teken van leven; ik plaats gauw weer een update. Inmiddels heb ik mijn draai wel gevonden en heb ik het gevoel, dat ik hier al tijden zit!