Oranjekoorts

Inmiddels ben ik bevangen door twee virussen: het oranjevirus en het ANWB-virus. De werkvloer is sinds vrijdag helemaal versierd met oranje vlaggetjes en de stemming zit er dan ook al goed in. Op kantoor zitten de Duitsers er maar beteuterd bij! :P De beslissing om bij de ANWB-Alarmcentrale te gaan werken is een van de beste, die ik tot nu toe gemaakt heb. Ik heb het echt verschrikkelijk goed naar mijn zin en zo ook de anderen van de groep. We staan er mee op en gaan er mee naar bed! Overal zien we sleepwagens (gruas) en denken we in de trant van polisvoorwaarden, haha. Ik zit alweer helemaal in het werkritme. Sinds deze week sta ik een kwartiertje later op en ben ik zelfs binnen 40 minuten op het werk. Het rooster voor de maand juni is inmiddels bekend. Iedereen heeft andere werktijden en ik heb een mooi schema met redelijk wat vrije dagen. Op dinsdag 24 juni is het hier een nationale feestdag; als je dan moet werken (wat mij bij het geval is), dan krijg je in ruil daarvoor twee vrije dagen terug, een mooie regeling dus.
De stroom aan informatie houdt maar niet op: autoverzekeringen, reisverzekeringen, polisvoorwaarden, schadesoorten, huurauto's, contracten, leasemaatschappijen, zakelijke markt, consumentenmarkt, topografische programma's, uitzonderingen, kleine lettertjes, voor welke verzekering werkt de ANWB wel en voor welke niet, wat wordt wel gedekt en wat niet... Begrijpelijkerwijs slaat mijn hoofd zo af en toe op hol! Het is ongelooflijk, wat er allemaal op computergebied mogelijk is. Donderdag en vrijdag waren twee superinteressante dagen; woensdag had ik even een kleine inzinking, want toen zag ik echt door de bomen het bos niet meer, zo complex is alles. Nu is de functie-inhoud me gelukkig wel helemaal duidelijk. Na een volle week training was ik vrijdagavond zo fit als een hoentje en kon ik nog wel uren doorgaan, zelfs met het weekend voor de deur! :) Dit heeft niet in de laatste plaats te maken met de geweldige trainster. Inmiddels hebben we een paar "live" telefoontjes geoefend in de groep. Dat is een erg grappige gewaarwording: nu zit iedereen nog op het puntje van zijn/haar stoel en straks wordt het dagelijkse koek. De dag eindigen we meestal met een spel, een soort ganzenbord waarin je allerlei vragen over verzekeringsvoorwaarden moet beantwoorden. Per dag hebben we ruim anderhalf uur pauze. Van 13.00 uur tot 14.00 uur lunchen we en liggen we te zonnen in het gras aan de vijver op het bedrijventerrein. Aan het einde van de ochtend en op de namiddag hebben we een korte (rook)pauze. De ANWB is zonder twijfel een zeer goede werkgever. Het salaris wordt wekelijks keurig op tijd gestort en ook de reiskosten (Valencia - Barcelona) en de kosten voor woon- en werkverkeer tot en met begin september heb ik inmiddels binnen. Er werd notabene zelfs gevraagd om eventuele bonnen voor extra gemaakte hotelkosten en taxiritten; waar maak je dat nou mee?! Ik heb angstaanjagende verhalen gehoord over Spaanse werkgevers, die maandenlang geen salaris uitkeren, dus wat dat betreft zit ik hier echt gebakken.
Je merkt ook andere cultuurverschillen tussen Spanje en Nederland. Elke avond tegen 23.00 uur komt de vuilnisdienst, een herrie van jewelste. Daarnaast klinken er de hele dag oorverdovende knallen. Kleine kinderen steken rotjes af op straat; blijkbaar mag vuurwerk gewoon legaal verkocht worden in Spanje. Met het oog op de feestdag (San Juan) wordt er wat afgeschoten.
Het op kamers wonen is ook een verrijking; al moet ik eerlijk bekennen, dat ik de gerechten van ma af en toe best een beetje mis... Dinsdagavond heeft Mabel overheerlijke Thaise soep gemaakt en hebben we een fles lekkere rosé soldaat gemaakt, aangezien we een nieuwe Amerikaanse huisgenoot hebben: Sarah van 25 jaar uit New York. Woensdagavond na het werk hebben we gezellig in het avondzonnetje met vijf collega's geborreld op Plaça de Sants, een grote lel bier kost daar slechts anderhalve euro! Wat duurt het trouwens lang, voordat het echt zomer wordt... Zolang ik weg ben, is het in Nederland notabene mooier weer! :( Ik wil zo graag lekker op het dakterras kunnen eten, drinken, luieren en zonnen! :)
Donderdagavond hebben Mabel en ik hamburgerbroodjes gemaakt, waar McDonald's echt niet tegenop kan! Daarna heb ik met pa en ma gebeld en televisie gekeken. We kijken veel Spaanse programma's met de Spaanse ondertiteling via teletekst.
Vrijdagavond zijn we met de ANWB-club naar de licht- en fonteinshow op Plaça d'Espanya (Font Màgica) geweest, een schitterend schouwspel. Met een biertje erbij was het genieten geblazen van alle lichteffecten, de prachtige muziek, het uitzicht op de stad met haar duizenden lichtjes en de gigantische hoeveelheid mensen op het plein. Tegen middernacht zijn we in "Bar Amsterdam" in het centrum van Barcelona beland. Precies... een Nederlandse bar, compleet gehuld in het oranje en met Hollandse smartlappen! Daar hebben we als enige gasten aan de lopende band biertjes gedronken en bitterballen gegeten! :) Pas om vier uur zijn we met de taxi naar huis gegaan. Tja, daar zit ik dan in Spanje en praat ik bijna alleen maar Nederlands! :P
Dit weekend was ik samen thuis met Sarah (Mabel had een korte vakantie in de bergen in de buurt van Girona). Zaterdag ben ik (nog half slapend!) met Astrid met de metro, trein, kabelbaan en buurtbus naar de 512 m hoge Tibidabo heuvel geweest. Daar bevinden zich een 100 jaar oud pretpark, een kerk (de Iglesia del Sagrat Cor) die op de Sacre Coeur in Parijs lijkt en heb je een fenomenaal uitzicht op de stad. Later zijn we de stad nog even in geweest en hebben we het indrukwekkende Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau (ziekenhuis) en de Sagrada Família gezien. 's Avonds hebben Astrid, Sarah en ik thuis pasta/rijst met pesto en broccoli gemaakt (erg lekker!). Ook hebben we de openingswedstrijd van het EK gezien. De eerste uitslag heb ik meteen al mis, dus dat wordt wat met die ANWB TOTO! :P
Zondag was het een complete zomerdag en zijn we met z'n drietjes met de trein naar Platja Castelldefels geweest. Dat is een lang, breed, schoon en rustig zandstrand een half uurtje zuidelijk van Barcelona. Het zeewater was zalig, maar wat kouder dan in Valencia. Overal zie je negers die zonnebrillen, petten en portemonnees willen verkopen en Aziatische dames die je een massage proberen aan te smeren. Later troffen we nog een vriendin van Astrid: Tina van 20 jaar uit Slovenië, die eveneens als au-pair werkt. In één klap ben ik weer zo bruin als een neger en kijk ik terug op een supergeslaagd weekend! De komende week zit alweer propvol (gelukkig heb ik donderdag en zondag vrij) met als klap op de vuurpijl natuurlijk de beide wedstrijden van het Nederlands elftal. Op vrijdag de 13e(!) ga ik voor het eerst de werkvloer op... Tot later!