Weer thuis

Sinds anderhalve week ben ik terug in het vertrouwde nest bij paps en mams in Amersfoort en lijkt het wel, of ik nooit ben weggeweest. Op de een of andere manier mis ik München (nog) niet echt, maar dat heeft alles te maken met het feit, dat het een weloverwogen beslissing is geweest. Alle seizoenskrachten zijn immers weer weg en de gedachte, dat ook in Duitsland de donkere herfst en koude winter steeds dichterbij komen, onderstrepen dit besluit alleen maar. In ieder geval heb ik het seizoen in München, waar ik dus uiteindelijk toch niet mijn droombaan heb gevonden, waardig afgesloten.
Op donderdag 24 september ben ik – na een uitermate positieve eindbeoordeling van het management – linea recta met Sacha naar het Oktoberfest gegaan, waar we de werkloze periode hebben ingeluid met een liter bier. Na nog een bezoekje aan de achtbaan met maar liefst vier loopings en het reuzenrad, waar je overigens een spectaculair uitzicht had over de Wiesn, vond ik het mooi geweest. Thuis had ik inmiddels een nieuwe, gezellige huisgenoot.
De dag erop heb ik heerlijk met Alice gerelaxt in Europa's grootste thermen- zwem- en saunacomplex: 'Therme Erding'. In het zwemparadijs waren maar liefst twaalf wildwaterglijbanen, onderverdeeld in de categorieën 'familie', 'avontuur' en 'extreem'. Voor ons waren de avontuurlijke glijbanen al extreem genoeg, dus de laatste categorie, waar je met bijna 80 km per uur gelanceerd werd, hebben we zonder enige twijfel overgeslagen. Na al deze adrenalinekicks was het nog even lekker ontspannen in de sauna en zwemmen in het grote bad met daarin een heuse cocktailbar. Al met al een heerlijke dag met een rozig gevoel aan het eind.
De derde vrije dag had ik gepland voor het inslaan van souvenirs, altijd weer een heel gepuzzel. In de stad was het zo gigantisch druk, vooral met Italianen die dat weekend massaal het Oktoberfest kwamen bezoeken, dat ik na een paar uren gillend ben weggerend en nog lekker heb gefietst in de rustgevende Engelse Tuin. Voor 's avonds had ik een afscheidsetentje bij 'Café Altschwabing' georganiseerd met een groepje ANWB'ers en tot vijf uur de volgende ochtend hebben we gefeest in de Kultfabrik (jaja, alweer!!).
Na een korte nacht ben ik samen met mijn Groningse collega Gerard met de ouderwetse Bayerische Oberlandbahn (BOB) naar de Tegernsee geweest. Dit is zo’n schitterend gebied, dat het me alle haren op het hoofd speet, dat ik hier deze zomer niet vaker ben geweest. Het is een enorm groot meer op de grens van Duitsland en Oostenrijk, waarop we in het heerlijke zonnetje een uur lang hebben gewaterfietst. 's Avonds zijn we in een oergezellig Bayerisch lokaal beland, waar we ons gestort hebben op bier met bierworst.
Ook op maandag was het volop aan het nazomeren en heb ik een grote, zelf uitgestippelde fietstocht door de stad gemaakt om alvast een beetje afscheid te nemen. Verder heb ik me officieel laten uitschrijven uit de gemeente München. 's Avonds heb ik een lekker Knorr wereldgerecht klaargemaakt om alvast weer te wennen aan het Hollandse eten. Daarbij hoorde natuurlijk weer een biertje… Ik vraag me af of ik straks ook ontwenningsverschijnselen ga krijgen! :P
De laatste dag heb ik ook de fiets gepakt en heb ik in mijn eentje een avontuurlijke toer gemaakt door het Grünwald en langs de Isar. Doel was het dorpje Grünwald, zo'n 15 km zuidelijker. Het pad was op sommige plekken echter zo slecht, dat ik pas na een behoorlijk lange tijd al honkend en bonkend over boomstronken en soms minutenlang zonder iemand tegen te komen in dit dorp aankwam. De terugweg ging gelukkig een stuk sneller (en was even zo mooi) en vervolgens kon ik het toch niet laten om nog één keer naar het Oktoberfest te gaan. Toen ik daar aankwam, kwam ik oog in oog te staan met wel 100 politieauto's. Het terrein bleek volledig afgezet te zijn en de hele stad was ontregeld vanwege terreurdreiging door Afghaanse groeperingen. Voor de derde keer in korte tijd werd ik aangehouden door de politie; dit keer weliswaar met een glimlach en werd mij gevraagd, of ik misschien een bom in mijn rugzakje had verstopt?!?! Toen de agenten er zeker van waren, dat ik geen aanslag zou plegen, heb ik nog een dik uur rondgelopen in de krioelende mensenmassa om foto's te maken en heb ik nog een rondje gemaakt in een ondergrondse laser achtbaan. 's Avonds heb ik mijn fiets verpatst aan Alice en heb ik mijn 'maatje' dus uit handen moet geven.
Op woensdag 30 september was dan toch echt de dag aangebroken, waarop de terugreis naar Nederland gepland was. Gewapend met bijna 40 kg bagage (en natuurlijk weer een kapotte tas) ben ik om 09.55 uur de supersnelle ICE op Hauptbahnhof ingestapt. Mijn gereserveerde plaats kon ik met geen mogelijkheid vinden, dus ben ik maar achter de machinist gekropen in een comfortabele stoel en met mooi uitzicht op het spoor. De trein raasde zo snel door het Duitse landschap, dat mijn oren regelmatig dicht zaten. In Frankfurt moest ik overstappen op een andere ICE en om een paar minuutjes over vijf reed de trein het station van Utrecht alweer binnen. Voor slechts 59 euro was dit een prima alternatief voor de City Night Line.

Thuis heb ik inmiddels alles weer op orde: de koffer uitgepakt, mijn kamertje heringericht en de post bijgewerkt. Overdag vermaak ik me o.a. met internet, mijn digitale fotoboek, dat op dit moment al voor tweederde deel af is, fietsen, tennissen en voorgenieten voor Londen en Cuba. Natuurlijk snuffel ik tussendoor ook wel eens naar vacatures, maar stiekem ben ik nog wel een beetje aan het genieten van mijn vrije tijd. In mijn allereerste berichtje op de website stelde ik mezelf de vraag, of de formele bedrijfscultuur en Pünktlichkeit, Bratwürste, schnitzels en het Duitse bier het zouden gaan winnen van sol, mar, playa y sangria en España... Nou, deze vraag kan ik volmondig met ja beantwoorden! :) In München heb ik echt de tijd van mijn leven gehad en heb ik er alles uitgehaald, wat erin zat. Zoals mijn tante eens tegen me zei: "Het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen!" Zo is het maar net!
Over tante gesproken en ook als leuke afsluiting van dit eindverslag… Op vrijdag 9 oktober om 22.24 uur is het in ziekenhuis in Zwolle mijn nichtje Sophie Louise Oostenbrug ter wereld gekomen! :)