Opsporing verzocht

In het vorige bericht schreef ik, dat ik nog maar zeven weken te gaan had in München; inmiddels ben ik mijn laatste maand begonnen, hoef ik nog slechts tien dagen bij de ANWB te werken en heb ik mijn treinticket voor de terugreis op woensdag 30 september binnen. Omdat ik me voorgenomen heb om deze laatste weken alleen maar te gaan genieten, is mijn agenda behoorlijk druk bezet en heeft dit verhaaltje enige tijd op zich laten wachten. Maar 09-09-'09 is wel een mooie publicatiedaum, toch?
Gelukkig kan ik het me veroorloven om alleen maar leuke dingen te doen, want de rust is bij de ANWB helemaal wedergekeerd. Laatst op een zondag mochten we zelfs twee uren eerder naar huis en hebben we met de groep vroege dienst met een ijsje liggen luieren in het Westpark. Eind augustus is het nog wel een paar keer flink druk geweest. Toen heb ik een dag of drie telefoniste gespeeld en zelfs een middag het steunpunt in Barcelona ondersteund. Helaas heb ik geen woord Spaans hoeven te praten, maar door deze ervaring is me wel duidelijk geworden, dat ik – vanwege het type klanten – liever in München werk dan in Barcelona(!) Er is me onlangs een Duits contract aangeboden tot en met mei 2010, maar ik heb besloten daarop (voorlopig) niet in te gaan. Het is mooi geweest hier en ik ben na een half jaar weer toe aan een nieuwe uitdaging (in het buitenland?).
We zijn nog maar met een klein clubje over op de werkvloer: de één is weer begonnen met studeren, de ander fladdert de hele wereld over. Dit brengt uiteraard een hoop afscheidsfeestjes met zich mee. We hebben borrels gehad in een schitterende biertuin aan de rand van de Engelse Tuin, tussen de bloemetjes midden in een rotonde op straat(!) en zelfs op het strand: aan de Isar was een lager gelegen stuk beton volgegoten met kilo's zand. Tot afgelopen zondag was er ook weer een braderie bij het Ostbahnhof, waar ik (eindelijk) een horloge heb gekocht en waar we vorige week het afscheid van Saskia hebben gevierd. Jong en oud danste en zat met pullen bier aan lange houten tafels en de Schlager muziek schalde de hele dag door. Om gek van te worden! :S Thuis is het inmiddels ook weer een drukte van jewelste. Bart en Evelien zijn ingetrokken op de Rosenheimerstrasse en het lijkt alsof ze hier al tijden wonen. De eerste avond hebben Bart en ik ons op het balkon meteen volgegoten met (zeer goedkoop) bier van de Lidl. Dat bleek de volgende ochtend toch niet zo'n succes te zijn, haha! Twee dagen later hadden we bij ons thuis weer een feestje met zeven man. We hebben toen op mijn balkonnetje heerlijk gebarbecued en tot half twee 's nachts aan de whisky gezeten. Ook dat was de volgende ochtend iets minder... Gelukkig had ik die dag zelf vrij en heb ik kilometers- en urenlang (met dank aan mijn maatje 'Garmin Nüvi'!) gefietst. Mijn eindbestemming was het enorme koopcentrum 'Riem Arcaden' in het plaatsje Riem, ten oosten van München. Daar heb ik een leuk Oktoberfest t-shirt voor een tientje op de kop getikt. Dat geeft mij meer voldoening dan de (overigens zeer leuke) Dirndl en Lederhose, die je voor onder de 200 euro nauwelijks vindt en die je slechts een paar keer draagt. 's Avonds heb ik op het oergezellige Rotkreuzplatz in München met collega Yvonne in een biertuin (zonder biertje!) gezeten, geshopt en overheerlijk gegeten bij de Mexicaan. Een paar dagen later hadden we met vijf man een 'nasiparty' op het balkon bij collega Sacha thuis. De saté was om te smullen!
Natuurlijk heeft het bezoek uit Nederland me de afgelopen weken ook niet in de steek gelaten. Van maandagavond 17 t/m donderdagochtend 20 augustus heb ik het heel leuk gehad met pa en ma, die op de terugweg van hun fantastische vakantie in Kroatië aanwipten. Het weer was hartstikke zomers en 's ochtends vroeg zaten we al buiten op het gras met een heerlijk uitgebreid ontbijtje. Op de eerste dag zijn we urenlang de stad in geweest, hebben we gedineerd bij een typisch Indonesisch restaurant en hebben we Madonna horen optreden in het Olympiapark. De zang klonk niet bepaald zuiver, maar het was een grappige ervaring om zo dichtbij een wereldster te staan. De volgende dag hebben we gezond en gezwommen bij de schitterende Starnbergersee. Het water was kraakhelder en je waande je aan de Spaanse costa. 's Avonds hebben we bij ondergaande zon heerlijk gegeten op de boulevard aan de Ammersee. Echt een unieke dag en het is nauwelijks te geloven dat dit soort paradijselijke plekken zo dichtbij München liggen! De dag erop was het trouwens met 36 graden de heetste dag van het jaar in Duitsland.
Op zondag 23 augustus ben ik met Yvonne en Evelien met de trein naar Salzburg geweest. Voor slechts 28 euro konden we met z'n drieën de hele dag treinen. Het is een mooie stad aan het water met eigenlijk een dorps karakter. Vanaf de bergen en rotswanden heb je een prachtig uitzicht op het dal, waarin Salzburg ligt. Helaas wordt de stad wel een klein beetje 'verpest' door de overdreven aandacht, die aan Mozart besteed wordt. Alles is gericht op het toerisme en dat vind ik soms wel een beetje jammer.
De afgelopen dagen heb ik bezoek gehad van Lieke en haar moeder Trix. Helaas was het weer niet bepaald denderend (vochtig, slechts 16 graden en sterke wind), maar toch hebben we ons uitstekend vermaakt. Drie dagen lang hebben we lekker gegeten en gedronken en ons door de bus en tram overal naar toe laten brengen, zodat ze een goed beeld van de stad hebben kunnen krijgen. Op vrijdag hebben we de verjaardag van Trix uitbundig gevierd. Ook hebben we op het topje gestaan van de Olympiatoren. Een supersnelle lift brengt je binnen enkele seconden tot 181 m hoogte, waar je een prachtig uitzicht hebt op de stad. De Olympiaberg is trouwens opgebouwd uit puin ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. 90% van München schijnt tijdens de oorlog plat gebombardeerd te zijn. Verder zijn we naar de bioscoop geweest, waar we de superkomische film 'Sie ist die Braut' oftewel 'The Proposal' hebben gezien. De bios zat propvol en iedereen lag dubbel van het lachen. Het enige jammere is, dat alle films en televisieseries in Duitsland nagesynchroniseerd worden, waardoor de Duitsers nooit fatsoenlijk Engels leren. Deze week is het weer compleet nazomer en doe ik op het werk aan 'betaald internetten'! :)
Op het (wederom) afbreken van de sleutel in het fietsslot na heb ik de laatste tijd geen pech meer gehad met mijn fiets. Echter, de nieuwste trend is nu, dat ik zowat dagelijks word aangehouden door de politie(!) De eerste keer ontsnapte ik ternauwernood aan een boete van maar liefst 25 euro, omdat ik met een navigatiesysteem in mijn hand fietste. Maller moet het toch niet worden?! De volgende ochtend was het weer raak. Terwijl ik om zeven uur nog half slapend 'achter het stuur' zat met mijn Ipod op werd ik door twee politieagenten tot stoppen gemaand en kreeg ik een boete van 15 euro, omdat ik op een stukje van 50 m tegen het verkeer in zou fietsen! Nou ja, voor de mensen die de extreem drukke en zeer gevaarlijke Rosenheimerstrasse kennen is deze actie volkomen begrijpelijk (en ik ben dan ook niet de enige fietser, die dit doet). Al met al ben ik niet van plan de boete over te maken en zit ik te wachten op de volgende bekeuring (vanwege het fietsen met een Ipod op?). Over fietsen gesproken: het fijne is dat ik het barrel van Samirta nu als reservefiets heb en mijn eigen 'Benz' per eind september aan een collega heb verkocht.
Nu vergeet ik het nog bijna te vermelden... Afgelopen zaterdagnacht ben ik voor de eerste (en laatste!) keer in Lloret de Mar (lees: de 'Kultfabriek' bij ons tegenover) geweest. Héél gaaf, maar nóóit weer! Twintig clubs en discotheken op een oud fabrieksterrein met daaromheen een hek en duizenden bezopen jongeren... Hoe verzin je het?! Zondagmiddag heb ik – om af te kicken van de vorige nacht – met collega Alice lekker gezwommen in het oudste zwembad van München in art-nouveau stijl (het Müller'sches Volksbad uit 1897) en daarna zijn we voor de verandering weer eens oergezellig uit eten geweest met 15 ANWB'ers bij een uitmuntend Indonesisch restaurant.
Nou, dit was weer een samenvatting van de laatste maand. Nu is ook het moment aangebroken om eens serieus te gaan nadenken over de periode na de ANWB. In ieder geval ga ik de rest van dit jaar nog lekker reizen: om te beginnen vlieg ik eind oktober een lang weekend naar Londen samen met collega's Evelien en Joline om mijn oud-huisgenootje Samirta op te zoeken, die daar dan aan de uni studeert. Verder heb ik voor november/december een hele mooie fietsvakantie op Cuba op het oog. Per 1 januari 2010 zie ik dan wel weer verder.
Het volgende bericht volgt over een paar weekjes: daarin vertel ik over het weekend Wenen (12 t/m 14 september) met Evelien en het wereldberoemde Oktoberfest, waarvoor de voorbereidingen al wekenlang in volle gang zijn. Er is zelfs een kermis met een enorm reuzenrad opgebouwd. Het Oktoberfest begint trouwens op zaterdag 19 september en eindigt op zondag 4 oktober. Het feest is ooit naar voren verplaatst, omdat er dan een grotere kans bestaat op goed weer, maar mag wel 'Oktoberfest' heten, omdat het eerste weekend van oktober erin valt. Zal ik in staat zijn om een 'normaal' verhaal te schrijven over dit gekke feest?!